بقعه شاهزاده حسین

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی


بقعۀ شاهزاده حسین
نام فارسی بقعۀ شاهزاده حسین
کشور ایران
استان قزوین
موقعیت خیابان سلامگاه (یا باب‌الجنه) شهر قزوین
کاربری آرامگاه
مشخصات معماری بنای دوطبقۀ گنبددار بقعه با اجزای وابسته و سازه‌های الحاقی
زمان ساخت دورۀ قاجار

بُقعۀ شاهزاده حسین

یکی از ورودی‌های مجموعۀ شاهزاده حسینِ قزوین

بنایی آرامگاهی در خیابان سلامگاه (یا باب‌الجنه) شهر قزوین، از دورۀ قاجار. بنای اولیه در قرون ۸ و ۹ق ساخته شده بود. بنای کنونی از اواخر دورۀ ناصرالدین‌شاه است. این مجموعه سال 1318ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

مشخصات بنا و تزئینات

جلو در بزرگ شمالی آن جلوخان بلند و سردری با کاشی‌های رنگین و شش ستون و دو مناره از کاشی‌های خوش‌رنگ و بالای سردر کتیبه‌ای با کاشی‌های گل‌دار به رنگ لاجوردی است. دورتادور صحن بقعه با طاق‌نماهای وسیع با کف مرمر و کاشی‌کاری‌شده، تزیین شده است. در شمال آن، روبه‌روی ایوان یک تاق‌نمای بزرگ است. طرفین راهرو‌ها دَه حجره مرمری با جلوخان است که آرامگاه‌های خانوادگی‌اند. در حیاط یک حوض مرمر و یک سقاخانه بزرگ قرار دارد و ازاره‌های دیوارها نیز از سنگ مرمر است. ایوان دو ستون چوبی منقش دارد و سقف آن نقاشی‌شده بوده است. دیوار جنوبی آن آینه‌کاری شده است. بقعه دو طبقه است و در وسط صحن قرار دارد. از داخل دوازده‌ضلعی با چهار رواق است و در طبقه دوم آن دو شاه‌نشین وجود دارد. زیر گنبد آن با کاشی‌های منقوش به گل و بوته تزیین شده است. روی مزار دو صندوق منبت‌کاری و قلم‌زنی قرار دارد. ایوان‌های حرم و سطح داخلی گنبد آن آینه‌کاری شده است. سطح خارجی گنبد کاشی‌کاری است و قسمتی از آن فروریخته است. حرم چهار در دارد، درِ شمالی منبت‌کاری و از دورۀ صفوی و در جنوبی خاتم‌کاری است. در ورودی صحن بسیار بلند و مجلل و دارای دو دق‌الباب روی هر لنگه است. نیز ← شاهزاده_حسین_(قزوین).