بندیان درگز، محوطه باستانی
| محوطۀ باستانی بندیان درگز | |
|---|---|
| نام فارسی | محوطۀ باستانی بندیان درگز |
| کشور | ایران |
| استان | خراسان رضوی |
| موقعیت | 2 کیلومتری شمال غربی شهر درگز |
| کاربری | محوطۀ باستانی |
| مشخصات معماری | محوطۀ باستانی مشتمل بر سه تپۀ کوچک به مساحت 1000مترمربع |
| زمان ساخت | دورۀ ساسانی |
بَنْدیانِ دَرْگز، محوّطۀ باستانی
معبد و محوطه‌ای باستانی در حدود دو کیلومتری شمال غربی شهر درگز در استان خراسان شمالی، در حدود بیست کیلومتری مرز ایران و ترکمنستان. این مجموعه در سال ۱۳۷۵ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
معرفی مجموعه
محوطۀ باستانی بندیان از سه تپۀ کوچک شکل می‌گیرد و هزار مترمربع وسعت دارد. اولین فصل کاوش در بندیان در ۱۳۷۳ش آغاز شد. در نتیجۀ کاوش‌ها، تالاری ستون‌دار به شکل مربع با ستون‌های گچی و دیوارهای چینه‌ای پیدا شد. در شمال تالار، محرابی به ابعاد ۱.۷×۲.۸متر و ۳ اُستودان قرار دارد؛ بر روی اُستودان‌ها صحنه‌هایی از شکار، قوچ، بز کوهی، گریفون، مار، عقرب و اسب گچبری شده است. در بندیان آتشدانی کشف شده است که حضور آن در مجاورت استودان‌ها، مغایر با شریعت زردشتی است. بر دیوارهای تالار صحنه‌هایی از شکست سرداران هون و نیز ایزدبانوی آناهیتا گچبری شده است. کتیبۀ پهلوی ساسانی بندیان آن‌جا را کوشک یا دسکره‌ای معرفی می‌کند که از آن یزداد ارگبد مرو است که فردی به نام مهر شاپور وی را بدان سمت گماشته بود.