آماتو، جولیانو (۱۹۳۸)
آماتو، جولیانو (۱۹۳۸)(Amato, Giuliano)
| جولیانو آماتو Giuliano Amato | |
|---|---|
| زادروز |
تورینو ۱۹۳۸م |
| ملیت | ایتالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | حقوق بین الملل دانشگاه پیزا و دانشگاه کلمبیای نیویورک |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| شغل و تخصص های دیگر | حقوق دان |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
استاد حقوق و سیاستمدار سوسیالیست ایتالیایی، نخست‌وزیر ایتالیا از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳ همچنین از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱. آماتو در رأس یک دولت چپ میانه‌رو در آوریل سال ۲۰۰۰، در مقام نخست‌وزیر ایتالیا، سوگند یاد کرد، در حالی‌که پیش از آن نیز در مقام نخست‌وزیر (۱۹۹۲ـ۱۹۹۳) و وزیر خزانه‌داری (۱۹۹۲ـ۲۰۰۰) خدمت کرده بود. آماتو در اولین دورۀ نخست‌وزیری‌اش به سبب دقت و ظرافتی که در کاهش مخارج عمومی به خرج داد، به «دکتر باریک‌بین» معروف شد. همچنین، دولتش از بحرانی ارزی که وی را به کاهش ارزش لیرا[۱] و خارج‌کردن این پول از نظام پولی اروپا مجبور کرد، رهایی یافت. اجرای برنامۀ خصوصی‌سازی، مجاب‌کردن رهبران اتحادیه‌های کارگری به طرح پیوندزدن دستمزدها به قیمت‌ها، و وضع مالیات بر اقلام تجمّلی، ازجمله اقدامات او در مقام نخست‌وزیر بود. اگرچه آماتو در ۱۹۹۷ اعلام کرد که از سیاست کناره می‌گیرد، اما در ۱۹۹۸، در نخستین دولت دالما[۲]، نخست‌وزیر ایتالیا، وزیر اصلاحات قانون اساسی شد و در ماه مه ۱۹۹۹ نیز وزارت خزانه‌داری را برعهده گرفت. آماتو زادۀ تورینو[۳] و دانش‌آموختۀ حقوق بین‌الملل در دانشگاه پیزا[۴] و دانشگاه کلمبیای نیویورک، و استاد حقوق بین‌الملل تطبیقی[۵] در دانشگاه‌های مودنا[۶]، پروجا[۷]، فلورانس[۸] و رم بوده است. در ۱۹۵۸، با عضویت در حزب سوسیالیست، زندگی سیاسی خود را آغاز کرد و از ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۳ نمایندۀ این حزب در پارلمان بود. همچنین، معاون کراکسی[۹]، نخست‌وزیر ایتالیا (۱۹۸۳ـ۱۹۸۷)، معاون رئیس کابینه (۱۹۸۷ـ۱۹۸۸)، و وزیر خزانه‌داری (۱۹۸۷ـ۱۹۸۹) بود. آماتو از ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۷ ریاست تشکیلات ضد انحصار را که مشوق رقابتِ منصفانه در کسب‌وکار و تجارت بود، برعهده داشت.