ابراهیم کازرونی، محمد (کازرون ۱۱۷۵ـ شیراز ۱۲۷۰ق)

(متخلص به نادری) شاعرِ عارف و پزشک ایرانی. در شیراز و عتبات درس خواند. در بازگشت به زادبومش نزد عمویش پزشکی آموخت. در ۱۲۱۸‌ق به هند رفت و به بازرگانی پرداخت. چون به شیراز بازگشت به ابوالقاسم شیرازی، متخلّص به راز، دست ارادت داد و به طریقۀ صوفیۀ ذهبیه پیوست. از آثارش: مثنو‌‌ی‌های گلستان خلیل، مشرق‌الاشراق، انفس و آفاق، منهج‌العشاق، شایق و مشتاق، چهل صباح؛ دیوان شعر.