شیله، اگون (۱۸۹۰ـ۱۹۱۸)
شیلِه، اِگون (۱۸۹۰ـ۱۹۱۸)(Schiele, Egon)
نقاش اتریشی. بهسبب پیکرهای بیقواره و تکیدۀ آثارش شهرت یافت. برهنهنمایی[۱]هایش با آنکه درونمایۀ جنسی دارند، زشتیِ تنهایی و بیجانی انسانها را بازمیتابند. شیله آثارش را با خطوط جوهری طراحی، و با لکههایی از آبرنگ بر جسم بیمارشان تأکید میکرد. با تأثیر از ونسان ونگوگ[۲]، پل گوگن[۳] و گروه سوار آبی[۴] به اکسپرسیونیسم[۵] تمایل یافت. او در تولین[۶]، نزدیک وین[۷]، بهدنیا آمد، و در ۱۶سالگی در آکادمی هنرهای زیبای وین[۸] پذیرفته شد. دوست نزدیک گوستاو کلیمت[۹] بود، و او را بسیار میستود؛ آثار آغازینش را بهتقلید از کلیمت، و بهشیوۀ تزیینی و آراستۀ آرنوو[۱۰] پدید آورد، لیکن طولی نکشید که سبک بیانگر خود را با دورگیریهای کژتابش درپیش گرفت. بهسبب آثارش که بهطرز آزاردهندهای شهوانی بودند، و نیز مدل قراردادن دختران خیلی جوان، به جرم فساد، مدت کوتاهی بازداشت و زندانی شد. در ۲۸سالگی درگذشت.