آنهوئی
آنهوئی (Anhui)
| آنهوئی | |
|---|---|
| نام فارسی | آنهویی |
| نام لاتین | Anhui |
| کشور | چین |
| موقعیت | شرق چین |
| شهرهای مهم | آنکینگ، بنگبو، هوای نان و ووهو |
| جمعیت | ۶۰,۷۰۰,۰۰۰ نفر (۱۹۹۶) |
| مساحت(کیلومتر مربع) | ۱۳۹,۹۰۰ |
| تولیدات و صنایع مهم | کشاورزی |
استانی در شرق چین، با ۱۳۹,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت، و ۶۰,۷۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). از شمال به شاندونگ[۱]، از شرق به جیانگسو[۲]، از جنوب شرقی به ججیانگ[۳]، از جنوب به جیانگسی[۴]، از جنوب غربی به هوبی[۵]، و از شمال غربی به هِنان[۶] محدود است. آنهوئی استانی کاملاً کشاورزی، و مهم‌ترین محصولش گندم است. هِفی[۷] مرکز آن است، و شهرهای مهمش عبارت‌اند از آنکینگ[۸]، بِنْگبو[۹]، هوای‌نان[۱۰]، و ووهو[۱۱]. آنهوئی بخشی از کشور باستانی چو[۱۲] بود که در زمان سلسلۀ چین[۱۳] (۲۲۱ ـ۲۰۶پ‌م) ضمیمۀ چین شد. در ۱۶۶۷ به استانی مستقل تبدیل گردید. رود هوانگ هو[۱۴] سابقاً در این استان جریان داشت، اما در ۱۸۵۱ مسیر آن تغییر کرد. در ۱۹۳۸ حکومت ملّیون گوئومین‌دانگ[۱۵] مسیر آن را مجدداً به سوی آنهوئی تغییر داد؛ تونگ‌لینگ[۱۶] مرکز مهم استخراج مس و پالایش نفت به شمار می‌رود. صنایع سبک نیز در این استان توسعه یافته است، اما در دهۀ ۱۹۹۰ بسیاری از کارخانه‌های کوچک، به ویژه کارگاه‌های تولید کاغذ و دباغی چرم، تعطیل شد، زیرا آلاینده‌های فراوانی که وارد رود هوای هه[۱۷] می‌شد، آب آن را برای هر نوع مصرفی نامناسب کرده بود. صنعت ماشین لباسشویی (با تولید بیش از ۱.۵میلیون ماشین در ۱۹۹۶) دومین صنعت بزرگ چین است.