منصور، حسنعلی (تهران ۱۳۰۲ـ۱۳۴۳ش)
منصور، حسنعلی (تهران ۱۳۰۲ـ۱۳۴۳ش)
| حسنعلی منصور | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۰۲ ش |
| درگذشت | ۱۳۴۳ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | فارغ التحصیل رشته علوم سیاسی دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| خویشاوندان سرشناس | رجبعلی منصور (پدر) |
سیاستمدار و نخست‌وزیر ایران در دورۀ پهلوی. فرزند رجبعلی منصور بود. در ۱۳۲۴ش در رشتۀ علوم سیاسی‌ِ دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و به استخدام وزارت امور خارجه درآمد و مدارج ترقی را تا نخست‌وزیری پیمود. وی همچنین در دهۀ ۱۳۳۰ش، از اعضای لژ فراماسونری پهلوی و همایون بود. حیات سیاسی منصور با تشکیل کانون مترقی در اوایل ۱۳۴۰ش آغاز شد. وی در این کانون که خود رئیس آن بود، به جذب فارغ‌التحصیلان خارج از کشور و متمایل به غرب پرداخت. کانون در ۱۳۴۲ش به حزب ایران نوین تبدیل شد و به‌‌کمک نخبگان جوان تحصیل‌کردۀ غرب، توانست مکتب جدیدی در حکومت ایران ایجاد کند که فرزندان رجال انگلوفیل ایران به‌سوی سیاست‌های امریکا تمایل یابند. منصور با حمایت اکثریت حزبی خود در مجلس، در هفدهم اسفند ۱۳۴۲ش به نخست‌وزیری رسید. او برای بهبود روابط رژیم و روحانیت، دستور داد تا امام خمینی (ره) از زندان آزاد شود و خود را اسلام‌خواه جلوه داد. اما مدتی بعد وی لایحۀ حق قضاوت کنسولی (کاپیتولاسیون) را به تصویب مجلس رساند که خشم و اعتراض امام خمینی را برانگیخت که به تبعید ایشان به ترکیه انجامید(۱۳ آبان ۱۳۴۳). سرانجام منصور، در بهمن ۱۳۴۳ش، به‌‌دلیل توهین به امام خمینی (ره) به‌‌دست محمد بخارایی از گروه هیئت‌های مؤتلفۀ اسلامی ترور شد.