ویوالدی، آنتونیو (۱۶۷۸ـ۱۷۴۱)
| آنتونیو ویوالدی Antonio Vivaldi | |
|---|---|
| زادروز |
ونیز ۱۶۷۸م |
| درگذشت | ۱۷۴۱م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز، نوازنده ویولن، رهبر ارکستر |
| آثار | اپرا تیتو مانلیو (۱۷۲۰)، هرکول (۱۷۲۳)، اورلاندوی خشمگین (۱۷۲۷). آواز مذهبی سالوه رِجینا (۳)، استابات ماتِر |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | جووّانی باتّیستا ویوالدی (پدر) |
ویوالدی، آنتونیو (۱۶۷۸ـ۱۷۴۱)
(Vivaldi, Antonio)
آهنگ‌ساز ایتالیایی، نوازندۀ ویولن، و رهبر ارکستر دوران باروک[۱]. از پرکارترین آهنگ‌سازان روزگار خود بود، که کنسرتوهای بسیار تأثیرگذاری داشت، و یوهان سباستیان باخ[۲] تعداد زیادی از آن‌ها را ترانویسی کرد؛ او ۲۳ سمفونی، ۷۵ سونات، بیش از ۴۰۰ کنسرتو، ازجمله چهار فصل[۳] (۱۷۲۵) برای ویولن و ارکستر، بیش از ۴۰ اپرا، و آثار مذهبی بسیاری ساخت. بیشتر آثارش تا دهۀ ۱۹۳۰ ناشناخته مانده بودند. ویوالدی در ونیز به‌دنیا آمد. موسیقی را از پدرش، جووّانی باتّیستا ویوالدی[۴] که از ویولن‌نوازان کلیسای سان مارکو[۵] بود، و احتمالاً جووّانی لِگرِنتسی[۶]، آهنگ‌ساز، تعلیم گرفت. در ۱۶۹۳ به خدمت کلیسا وارد شد و در ۱۷۰۳ به درجۀ کشیشی رسید، اما مدتی بعد به‌دلیل بیماری از وظایف کشیشی معاف شد. از ۱۷۰۳ تا ۱۷۴۰ کارمند وابستۀ یک پرورشگاه دختران به‌نام کنسرواتوریو دِل اوسپِداله دِلاّ پِیتا[۷] در ونیز بود، و برای ارکستر آن‌جا اوراتوریوها و آثار سازی بسیاری ساخت. اولین اپرای او، اوتّونه در دهکده[۸]، در ۱۷۱۳ در ونیز به روی صحنه رفت، و اجرای اپراهای فراوان دیگری را در ونیز، فلورانس[۹]، مونیخ، پارما[۱۰]، و میلان به روی صحنه برد. ویوالدی از ۱۷۲۰ تا ۱۷۲۳ در مقام رهبر گروه نوازندگان[۱۱] در خدمت فیلیپ[۱۲]، مرزبان هِسه ـ دارمشتات[۱۳]، بود. در ۱۷۳۹ به ونیز بازگشت، اما محبوبیتش رو به افول نهاد، و او دو سال بعد در تنگدستی در وین[۱۴] درگذشت. اهمیت ویوالدی به‌سبب حدود ۴۵۰ کنسرتویی است که برای تکنوازی سازهای مختلف و ترکیب‌های گوناگون سازی ساخت؛ در این آثار سازهای خانوادۀ ویولن در اکثریت قرار دارند، اما سازهای بادی چوبی و سازهای کمیابی همچون پیکّولو، ویولا د آمور، و ماندولین[۱۵] نیز در میان‌شان یافت می‌شود. ویوالدی ۷۳ سونات نیز برای یک و دو ویولن و ویولن‌سل ساخت. در سال‌های اخیر موسیقی آوازی او بیش از پیش توجه و تحسین همگان را جلب کرد، به‌خصوص اوراتوریوی یودیتای پیروزمند[۱۶]، آهنگ‌های گلوریا[۱۷]، و چند سرناتا[۱۸]. ازجمله آثار اوست: اپرا تیتو مانلیو[۱۹] (۱۷۲۰)، هرکول[۲۰] (۱۷۲۳)، اورلاندوی خشمگین[۲۱] (۱۷۲۷). آواز مذهبی سالوه رِجینا[۲۲] (۳)، استابات ماتِر[۲۳]. سازی بیش از ۲۳۰ کنسرتوی ویولن (ازجمله چهارفصل، شماره‌های ۴ـ۱ از مجموعۀ کشمکش میان هارمونی و انوانسیون[۲۴]، اپوس ۸).
- ↑ baroque
- ↑ Johann Sebastian Bach
- ↑ The Four Seasons
- ↑ Giovanni Battista Vivaldi
- ↑ St Mark
- ↑ Giovanni Legrenzi
- ↑ Conservatorio dell’Ospedale della Pietá
- ↑ Ottone in Villa
- ↑ Florence
- ↑ Parma
- ↑ maestro di cappella da camera
- ↑ Philip
- ↑ Hesse Darmstadt
- ↑ Vienna
- ↑ mandolin
- ↑ Juditha Triumphans
- ↑ Gloria
- ↑ Serenatas
- ↑ Tito Manlio
- ↑ Ercole
- ↑ Orlando furioso
- ↑ Salve regina
- ↑ Stabat Mater
- ↑ Il cimento dell’armonia e dell’inventione