جامعه روحانیت مبارز
جامعۀ روحانیّت مبارز
از تشکل‌های صنفی‌ـ سیاسی روحانیون. این جامعه در اواسط ۱۳۵۶ش تشکیل شد. فعالیت‌های جامعه روحانیت در ۱۳۵۷ علنی شد و در سرنگونی رژیم پهلوی و مدیریت انقلاب نقشی اساسی داشت. جامعه در ۱۳۵۹ اساس نامه‌اش را تنظیم کرد و در ۱۳۶۰ با برگزاری مجمع عمومی، اعضای شورای مرکزی خود را برگزید. اعضای اولیه جامعه شخصیت‌هایی چون آیت‌الله خامنه‌ای، مرتضی مطهری، سید محمد بهشتی، محمدجواد باهنر، محمد مفتح و هاشمی رفسنجانی بودند. جامعۀ روحانیت مبارز و حزب جمهوری اسلامی در انتخابات نخستین دورۀ ریاست جمهوری دچار اختلاف شدند. در انتخابات اولین دورۀ مجلس شورای اسلامی این دو تشکل ائتلاف کردند. در اوایل ۱۳۶۷، چند تن از اعضای شورای مرکزی جامعۀ روحانیت مبارز در اعتراض به بعضی مواضع سیاسی و اقتصادی آن، انشعاب کرده، مجمع روحانیون مبارز را ایجاد کردند. جامعۀ روحانیت مبارز در چندین انتخابات پس از انقلاب، با «تشکل‌های همسو» ائتلاف کرد.