میرزا فرج الله محلاتی
میرزا فرج الله محلاتی (قرن 13ق)
(نیز با نام های: میرزا فرج‌الله طرفۀ محلاتی، و فرج‌الله منشی شیرازی محلاتی؛ ملقب به خازن الاشعار و متخلص به طرفه) از فضلا، شعرا، منشیان و خوشنویسان ایرانی. میرزا حبیب الله خاقانی محلاتی برادر کوچک تر اوست. میرزا فرج الله اصالتاٌ شیرازی بود. در دوران کودکی، همراه با پدرش از شیراز به محلات رفت. او آن جا به تحصیل علم و هنر پرداخت و از علوم متداول زمان خود بهره برد. در خط نستعلیق متبحر و از خوشنویسان زبده شد. آن گاه به تهران رفت.
در شرایطی که بهمن میرزا، برادر اعیانی محمدشاه قاجار و چهارمین پسر عباس میرزا نایب السلطنه، حاکم آذربایجان بود او نیز به آن ولایت عزیمت کرد و به ملازمت او گماشته و پس از مدتی، عهده دار دیوان رسائل او شد.
پس از معزول شدن بهمن میرزا از ایالت آذربایجان در 1263ق و منصوب شدن ناصرالدین شاه به جای او، میرزا فرج الله به تهران بازگشت و در هنگام پادشاهی ناصرالدین شاه، او از مداحانش شد و مدتی بعد، به واسطۀ یکی از آشنایانش با نام عبدالعلی خان ادیب الملک به دربار معرفی شد. او اشعاری که شاه می گفت را با خط خوش یادداشت می کرد و به شاه نشان می داد. به همین علت نیز ناصرالدین شاه لقب "خازن الاشعار" به او داد.
از آثار اوست: تذکره‌ای به‌نام "خازن‌الاشعار" که به دستور ناصرالدین شاه نوشته بود؛ مجموعه قصاید با عنوان مدایح الاعتمادیه (1271ق)؛ دیوان شعر و قطعه‌ای به قلم چهار دانگ و نیم دو دانگ خوش ، با رقم: "مشقه‌العبد فرج‌الله" که احتمالاً به‌خط اوست.