ابن فولاد

ابن فولاد ( ـ پس از ۴۰۷ق)
شورشی ایرانی. به سبب شهرت پدرش که از سرداران آل بويه بود او را ابن فولاد (پسر پولاد) خوانده‌اند. وی در فرمانروایی مجدالدوله و مادرش سیده، به اتکای سپاهیانی که گردآورده بود، خواستار حکومت قزوین شد. اما چون مجدالدوله و سیده خواستۀ او را نپذیرفتند به ری تاخت و روستاهای پیرامون آن را غارت کرد. سیده برای دفع او از اسپهبد فریم که از دودمان باوندی و خویشاوند وی بود یاری خواست. ابن فولاد در جنگ با اسپهبد تاب نیاورد و با زخمی که برداشته بود، به دامغان گریخت. وی به فلک‌المعالی پسر قابوس، ‌نامه نوشت تا بار دیگر به قلمرو مجدالدوله و سیده بتازد. منوچهر نیز که از سرسپردگان محمود غزنوی بود ـ محمود پیش از این تلاش کرده بود تا ری را از سیده بستاند ـ سپاهیانی به یاری ابن فولاد فرستاد. ابن فولاد بار دیگر به ری رفت و دست به نهب و غارت ناحیه گشود. سرانجام سیده و مجدالدوله حکومت اصفهان را به او سپردند. وی ظاهراً به نام آنان بر اصفهان فرمانروایی می‌کرد.