ابویعقوب اقطع (قرن ۳ق)
ابویَعقوب اَقطَع (قرن ۳ق)
از مشایخ صوفیه. در بصره می‌زیست و کاتبِ جنید بغدادی و رسول او در مکه بود. دخترش را به زنی به حسین بن منصور حلاج داد. مولوی، در دفتر سوم مثنوی معنوی، او را زاهدی صاحب کرامات معرفی کرده که در کوه می‌زیست و با خداوند پیمان بسته بود که از درختان میوه نچیند و از کسی نیز چیزی تقاضا نکند و فقط میو‌ه‌هایی را که باد بریزد بخورد؛ چون پیمان‌شکنی کرد، از پی واقعه‌ای محتسب دست او را برید. از این‌رو به شیخ اقطع شهرت یافت. در تذکرةالاولیا نیز داستانی دربارۀ ابوالخیر اقطع آمده است که دستش را به اتهام دزدی قطع کردند و بی‌شک او فرد دیگری است.