احمد بیگدلی
احمد بیگدلی (اهواز 26 فروردین 1324ش- فرخ‌شهر 26 شهریور 1393ش)
| احمد بیگدلی | |
|---|---|
| زادروز |
اهواز 26 فروردین 1324ش |
| درگذشت | فرخ‌شهر 26 شهریور 1393ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دیپلم ریاضی- اهواز |
| شغل و تخصص اصلی | داستان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس |
| آثار | اندکی سایه (رمان- خجسته، 1384)؛ آنای باغ سیب (مجموعه داستان- آگه، ۱۳۸۶) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
| جوایز و افتخارات | جایزه‌ی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران برای رمان اندکی سایه (1385) |
داستان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس ایرانی. در سال 1345 دیپلم ریاضی‌اش را از دبیرستان‌های اهواز دریافت کرد و دوسال بعد، پس از اتمام خدمت سربازی، به استخدام آموزش و پرورش لاهیجان درآمد. سال‌ها بعد در دانشکده‌ی هنرهای دراماتیک به تحصیل پرداخت اما چهار سال بعد (در سال ۱۳۶۰) آن را رها کرد و با مهاجرت تا پایان عمرش در فرخ‌شهر اصفهان زندگی کرد. بیگدلی داستان‌نویسی را به صورت جدی از سال 1347 و به دنبال انتشار داستانی از او در مجله‌ی فردوسی آغاز کرد. در سال 1351 به آموزش و پرورش دزفول منتقل شد و در این زمان به نوشتن نمایش‌نامه‌هایی پرداخت که در تلویزیون مرکز خوزستان اجرا و از تلویزیون سراسری پخش شدند. در سال ۱۳۵۴ به اهواز منتقل شد و کار تئاتر را ادامه داد. بیگدلی با نمایشنامه‌ی دالو که سال ۱۳۵۶ در سومین جشنواره‌ی تئاتر شهرستان‌ها (در تهران) به روی صحنه رفت به شهرت رسید. اما از میانه‌های دهه‌ی 1360 به کار داستان‌نویسی پرداخت. با این‌حال داستان‌هایش تا اواسط دهه‌ی بعد به صورت کتاب منتشر نشدند. همچنین باید اضافه کرد که در همین دوره نشست‌های ادبی‌ای را در اصفهان با حضور و همکاری اشخاصی چون علی یزدانی، حسن محمودی و سید رضی آیت تشکیل دادند که تا یک دهه ادامه یافت. در این دوره چندین نقد و مقالات نیز از او درباره‌ی ادبیات، سینما و تئاتر در نشریات محلی و سراسری منتشر شده است.
بیگدلی در سال ۱۳۷۶ از آموزش و پرورش نجف‌آباد بازنشسته شد. مدتی در دانشگاه پیام نور این شهر تدریس فیلم‌نامه‌نویسی کرد و همزمان نیز در انجمن سینمای جوانان نجف‌آباد (به مدت ۱۲ سال) و مراکز خصوصی اصفهان به تدریس پرداخت. از دیگر فعالیت‌های قلمی او باید به نگارش گفتار متن بیشتر از 40 فیلم مستند اشاره کرد. در این زمینه در اولین جشنواره‌ی "فیلم یادگار" برای فیلم مستند پاسارگاد (ساحته‌ی مهرداد زاهدیان) برنده‌ی جایزه‌ی بهترین گفتار متن شده است. از دیگر افتخارات او به دریافت جایزه‌ی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران برای رمان اندکی سایه (1385) و برنده‌ی هفتمین جایزه‌ی "کتاب فصل" برای مجموعه داستان آوای نهنگ باید اشاره کرد.
قاسم آهنین‌جان درباره‌ی ویژگی‌های داستان‌های بیگدلی می‌گوید: "او نویسنده‌ای بود که محور کارهایش آدم‌ها و اجتماع پیرامونش بود و به همین دلیل مخاطب را با داستان‌های خودش درگیر می‌کرد. داستان‌های بیگدلی در فضاهای مصنوعی و ذهنی نبودند بلکه دقیقا عامل موفقیت او این بود که آدم‌های داستان‌هایش با آدم‌های اجتماع مانوس هستند و مخاطب می‌تواند با آنها همذات‌پنداری کند."
با ذکر این نکته که به دلیل مرگ نابه‌هنگام بیگدلی که بر اثر سکته‌ی قلبی بوده، تعدادی از آثار او (با این‌که نشانه‌هایی از اسم و موضوعشان هست) هنوز منتشر نشده‌اند، ما در این‌جا فهرستی از کتاب‌های منتشرشده‌اش را ارائه می‌دهیم: شبی بیرون از خانه (مجموعه داستان- مینو، 1374)؛ من ویران شده‌ام (مجموعه داستان- نقش خورشید، 1381)؛ اندکی سایه (رمان- خجسته، 1384)؛ آنای باغ سیب (مجموعه داستان- آگه، ۱۳۸۶)؛ آوای نهنگ (مجموعه داستان- چشمه، ۱۳۸6)؛ زمانی برای پنهان شدن (رمان- آگه، ۱۳۸۷)؛ بی‌تردید سه‌شنبه بود (رمان- علم، ۱۳۹۰)؛ مگر چراغی بسوزد (مجموعه داستان- روزنه، ۱۳۹۱)؛ ارواح ماه مهر (مجموعه داستان- افراز، ۱۳۹۳) و ذبیح (رمان- چشمه، 1395).
منابع:
- روزنمای ادبیات امروز ایران 1396؛ پژوهش و تدوین: محمد ولیزاده؛ تهران: انتشارات بامداد نو؛ چاپ اول: 1395
- http://yon.ir/9NfLj
- http://yon.ir/qDV1A