بهروز معاونیان
بهروز معاونیان (تربت حیدریه 26 دی 1336ش- )
| بهروز معاونیان | |
|---|---|
| زادروز |
تربت حیدریه 26 دی 1336ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | صدابرداری- دانشکده‌ی تلویزیون و سینما |
| شغل و تخصص اصلی | صدابردار و صداگذار سینما و تلویزیون |
| آثار | صدابرداری: خنده در باران (داریوش فرهنگ- ۱۳۹۰)؛ آوازهای سرزمين من (عباس رافعی- ۱۳۹۳)؛ پارادايس (علی عطشانی- ۱۳۹۴)؛ چشم و گوش بسته (فرزاد موتمن- ۱۳۹۸) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | سیمرغ بلورین بهترین صدابرداری در دوره‌های پنجم (1365)، هفتم (1367) و سیزدهم (1373) جشنواره‌ی فیلم فجر |
صدابردار و صداگذار ایرانی سینما و تلویزیون. پس از پایان تحصیلات متوسطه در مشهد به تهران رفت و در دانشکده‌ی تلویزیون و سینما به تحصیل رشته‌ی صدابرداری پرداخت. از سال ۱۳۵۸ به استخدام تلویزیون درآمد و تا سال ۱۳۶۴ چندین سریال را (از جمله سلطان و شبان، امیرکبیر و تئاتر فاستوس) صدابرداری کرد. در همان سال با شروع تولید فیلم باشو غریبه‌ی کوچک به همراه جهانگیر میرشکاری و اصغر شاهوردی صدابرداری سر صحنه را به سینما آورد.
معاونیان در سال ۱۳۷۶ شرکت «به‌رایان فیلم» را به همراه بهروز خوش‌رزم (تهیه‌کننده و مجری طرح و مدیر تولید) تأسیس کرد و به مدت سه سال در این کار فعالیت داشت. او در کنار صدابرداری، نویسندگی و کارگردانی را نیز تجربه کرده و فیلم کوتاهی را با عنوان «غریبه و من» در کارنامه‌ی هنری‌اش دارد. معاونیان در فیلم سینمایی شاید وقتی دیگر (۱۳۶۶) جز صدابرداری صحنه در نقش کوتاهی نیز بازی کرده است. همچنین وی از صداگذاران مجموعه‌ی تلویزیونی زیر گنبد کبود (بهمن زرین‌پور- 1374) بوده است.
معاونیان در پنجمین (1365)، هفتمین (1367) و سیزدهمین (1373) دوره‌ی جشنواره‌ی فیلم فجر به ترتیب برای فیلم‌های خانه‌ی دوست کجاست؟ (عباس کیارستمی) به همراه جهانگیر میرشکاری و اصغر شاهوردی، نار و نی (سعید ابراهیمی‌فر) به همراه اصغر شاهوردی و کیمیا (احمدرضا درویش) به همراه اصغر شاهوردی برنده‌ی سیمرغ بلورین بهترین صدابرداری جشنواره بوده. همچنین وی در دوره‌های ششم (برای فیلم شاید وقتی دیگر- 1366) و بیست و پنجم (برای فیلم روز سوم- 1375) نامزد دریافت این جایزه بوده است.
گزیده‌ی کارنامه‌ی حرفه‌ای (سینما)
صدابردار: باز باران (محسن محسنی‌نسب- ۱۳۷۱)؛ من زمين را دوست دارم (ابوالحسن داوودی- ۱۳۷۲)؛ ليلی با من است (کمال تبریزی- ۱۳۷۴)؛ سينما سينماست (سیدضیاءالدین دری- ۱۳۷۶)؛ ميکس (داریوش مهرجویی- ۱۳۷۸)؛ هفت پرده (فرزاد موتمن- ۱۳۷۹)؛ اثيری (محمدعلی سجادی- ۱۳۸۰)؛ فرش باد (کمال تبریزی- ۱۳۸۱)؛ روز سوم (محمدحسین لطیفی- ۱۳۸۵)؛ ملک سليمان (شهریار بحرانی- ۱۳۸۷)؛ آدمکش (رضا کریمی- ۱۳۸۸)؛ خنده در باران (داریوش فرهنگ- ۱۳۹۰)؛ آوازهای سرزمين من (عباس رافعی- ۱۳۹۳)؛ پارادايس (علی عطشانی- ۱۳۹۴)؛ چشم و گوش بسته (فرزاد موتمن- ۱۳۹۸).
صدابردار صحنه: باشو غريبه‌ی کوچک (بهرام بیضایی- ۱۳۶۵)؛ اجاره‌نشين‌ها (داریوش مهرجویی- ۱۳۶۵)؛ شايد وقتی ديگر (بهرام بیضایی- ۱۳۶۶)؛ عبور (کمال تبریزی- ۱۳۶۷)؛ دلشدگان (علی حاتمی- ۱۳۷۰)؛ شيفته (محمدعلی سجادی- ۱۳۷۹)؛ سام و نرگس (ایرج قادری- ۱۳۷۹).
صداگذار: ابراهيم (حمیدرضا محسنی- ۱۳۷۵)؛ سينما سينماست (سیدضیاءالدین دری- ۱۳۷۶)؛ شيفته (محمدعلی سجادی- ۱۳۷۹)؛ شهرت (ایرج قادری- ۱۳۷۹)؛ راه طی شده (عباس رافعی- ۱۳۸۴)؛ آفتاب بر همه يکسان می‌تابد (عباس رافعی- ۱۳۸۵).