سروش خلیلی
سروش خلیلی (آستارا 25 اسفند 1315ش- تهران 29 اسفند 1384ش)
| سروش خلیلی | |
|---|---|
| زادروز |
آستارا 25 اسفند 1315ش |
| درگذشت | تهران 29 اسفند 1384ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | طهران روزگار نو (۱۳۷۸)، کمیتۀ مجازات (۱۳۷۷)، غریبانه (۱۳۷۶)، روز واقعه (۱۳۷۳)، مدرسۀ پیرمردها (۱۳۷۰)، زرد قناری (۱۳۶۷)، ترن (۱۳۶۶)، خارج از محدوده (۱۳۶۶)، غریبه (۱۳۶۶)، مردی که موش شد (۱۳۶۴)، کمال‌الملک (۱۳۶۲)، اعدامی (۱۳۵۹)، دایرۀ مینا (۱۳۵۳) |
| گروه مقاله | سینما |
بازیگر ایرانی تئاتر، سینما و تلویزیون. سال 1327 به همراه خانواده‌اش از آستارا به تهران مهاجرت کرد و به دلیل علاقه به فعالیت‌های نمایشی مدت کوتاهی نزد عبدالحسین نوشین به یادگیری بازیگری پرداخت. پس از تعطیلی کلاس‌های نوشین به تئاتر فرهنگ رفت و از سال 1328 به مدت یک‌سال در کلاس‌های صمد صباحی شرکت کرد. اولین تجربۀ او روی صحنه نمایشِ آرشین مال آلان (1328) به کارگردانی صباحی بوده است. پس از فعالیت در تئاترِ گیتی زیر نظر حسین خیرخواه و گذراندن دورۀ یک‌سالۀ بازیگری در تئاتر سعدی، در سال 1333 به همراه منوچهر قاسمی و کامل حلمی گروهی به نام «گروه اسکار» را تشکیل دادند و همزمان با تدریس، تعدادی نمایش به روی صحنه بردند. در همان سال به دعوت دکتر عبدالله والا به تئاتر تهران رفت و به عنوان بازیگر استخدام شد و در نمایش‌های مختلفی بازی کرد. سال 1337 با تاسیس تلویزیون ثابت پاسال به اجرای نمایش‌های زنده پرداخت. نخستین نمایشی که در چند قسمت اجرا شد و خلیلی هم در آن بازی کرد ده عروسک سیاه نوشتۀ آگاتا کریستی بود. سپس به همراه عزت‌الله مقبلی، فخری پازوکی، ملکه رنجبر و دیگران به گروه تئاتر تلویزیونی هوشنگ منظوری پیوست. خلیلی در این دوره سالی دوبار برای اجرای زندۀ نمایش به آبادان می‌رفت. از سال 1338 تا 1344 کارمند بانک اصناف بود. پس از تأسیس تلویزیون دولتی بیش‌ترین فعالیتش را به بازی در تئاترها و مجموعه‌های تلویزیونی معطوف کرد. از سال 1344 به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد و در سال 1360 بازنشسته شد. خلیلی در اواخر دهۀ 1340 و اوائل دهۀ بعد در تعدادی نمایش از جمله سرباز لافزن، مرغ دریایی، حکومت زمان‌خان، بازگشت، ارثیۀ ایرانی و سیزیف و مرگ بازی کرد. آخرین حضورش در تئاتر نمایش هملت با سالاد فصل (به کارگردانی هادی مرزبان) بوده است.
خلیلی در سال 1346 در مجموعۀ امیرارسلان نامدار ایفای نقش کرد و پس از آن در مجموعه‌های زیادی حضور داشته است. وی اولین بار سال 1337 در فیلم یکی بود یکی نبود (رحیم روشنیان) مقابل دوربین سینما قرار گرفته است. سروش خلیلی در بیش‌تر از 30 فیلم سینمایی و ویدئویی و ده‌ها مجموعۀ تلویزیونی جلوی دوربین کارگردانان شاخص یا مطرحی چون داریوش مهرجویی، علی حاتمی، رخشان بنی‌اعتماد، مرضیه برومند، داوود میرباقری، محمد رحمانیان، سعید نیک‌پور، پرویز کاردان و پرویز صیاد بازی کرده است. وی براثر سکتۀ قلبی درگذشت.
برخی از مجموعه‌های تلویزیونی
سرکار استوار (1344- 1349)؛ شاه شکار (1362)؛ امیرکبیر (1364)؛ هزاردستان (1358- 1366)؛ عطر گل سرخ (1369)؛ آینۀ عبرت (1370)؛ وزیرمختار (1370)؛ امام علی (1370)؛ مش خیرالله صندوقچۀ اسرار (1372)؛ عیاران (1374)؛ روزگار جوانی (1377)؛ آبدارشاه (1379)؛ چراغ جادو (1380)؛ کارآگاه شمسی و دستیارش مادام (1380)؛ معصومیت ازدست‌رفته (1381)؛ من یک مستأجرم (1383)؛ پیله‌های پرواز (1384)
برخی از آثار سینمایی
- جایی برای زندگی (۱۳۸۳)
- دختری به نام تندر (۱۳۷۹)
- طهران روزگار نو (۱۳۷۸)
- دارا و ندار (۱۳۷۸)
- مثلث آبی (۱۳۷۸)
- عشق کافی نیست (۱۳۷۷)
- کمیتۀ مجازات (۱۳۷۷)
- غریبانه (۱۳۷۶)
- روز واقعه (۱۳۷۳)
- مدرسۀ پیرمردها (۱۳۷۰)
- وسوسه (۱۳۶۸)
- زرد قناری (۱۳۶۷)
- ترن (۱۳۶۶)
- خارج از محدوده (۱۳۶۶)
- غریبه (۱۳۶۶)
- مردی که موش شد (۱۳۶۴)
- کمال‌الملک (۱۳۶۲)
- اعدامی (۱۳۵۹)
- گفت هرسه نفرشان (۱۳۵۹)
- دایرۀ مینا (۱۳۵۳)
- پروفسور نخاله (۱۳۴۵)