جنووا، شهر
جِنووا، شهر (Genoa)
| جنووا، شهر | |
|---|---|
| کشور | ایتالیا |
| نام فارسی | جِنووا |
| نام لاتین | Genoa |
| جمعیت | 667,600 نفر |
| موقعیت | شمال غربی ایتالیا |
| تولیدات و صنایع مهم | پالایش نفت، علوم مهندسی و تولید مواد شیمیایی و پارچه |
| استان یا ایالت | لیگوریا |
(نام باستانی: جنوآ[۱] به زبان فرانسه: ژِنْ) شهری تاریخی در شمال غربی ایتالیا، در ساحل خلیج جنووا، به فاصلۀ ۴۰۰کیلومتری شمال غربی رم. مرکز اداری لیگوریا[۲] است. ۶۶۷,۶۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۲). جنووا بزرگ‌ترین بندر ایتالیا، با تأسیسات مهم در وولتری[۳]، به فاصلۀ ۱۰کیلومتری غرب، است. صنایع آن شامل پالایش نفت، علوم مهندسی و تولید مواد شیمیایی و پارچه است. جنووا که در قرن ۸پ‌م بنا شده بود، در ۲۰۴پ‌م به‌دست ماگو[۴]، سردار کارتاژی، ویران شد، اما رومی‌ها آن را بازسازی کردند. زوال آن با سلطۀ لومباردها[۵] در ۶۴۰م آغاز شد، اما از قرن ۱۰م یک امپراتوری بازرگانی در غرب مدیترانه ایجاد کرد که با تجارت خاورمیانه‌ای در منطقه رقابت می‌کرد و پست‌های تجاری در کُرْس[۶]، ساردنی[۷]، افریقای شمالی، و اسپانیا تأسیس کرد. در دوران جنگ‌های صلیبی[۸]، شهرک‌های جنووایی در امپراتوری بیت‌المقدس (اورشلیم) و دریای سیاه[۹] برپا شدند و تاجران جنووایی از حمایت امپراتوری بیزانس[۱۰] برخوردار شدند. شهر مزبور، در اوج عظمت خود (۱۳۰۰م)، تقریباً انحصار تجارت اروپایی را با شرق در دست داشت. اختلاف بین جنووایی‌های طبقۀ پایین و اشراف تاجر و اصیل‌زادۀ حاکم به ضعف جنووا و استیلای قدرت‌های خارجی بر آن انجامید. در قرن ۱۵م، بیشتر آبادی‌ها و تجارت آن به‌دست ونیزی‌ها یا عثمانی‌ها افتاده بود. جنووا با بازسازی بعد از جنگ جهانی دوم به شلوغ‌ترین بندر مدیترانه تبدیل شد و نخستین بندری بود که به تأسیسات نوین کانتینر مجهز شد. جوزپه ماتسینی[۱۱] ملی‌گرای ایتالیایی، کریستف کلمب[۱۲] کاشف، و نیکولو پاگانینی[۱۳]، موسیقی‌دان بزرگ، در این شهر زاده شدند.