سید هادی میرمیران
سید هادی میرمیران (22اسفند قزوین 1323- برلین 29 فروردین 1385ش)
| سید هادی میرمیران | |
|---|---|
| زادروز |
22اسفند قزوین 1323ش |
| درگذشت | برلین 29 فروردین 1385ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | معماری- دانشكده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | معمار و شهرساز |
| آثار | كتابخانه و مركز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی (تهران)؛ بنای فرهنگستان‌های جمهوری اسلامی ایرا ن (تهران) |
| گروه مقاله | معماری |
| جوایز و افتخارات | اولین نشان معماری ایران (استاد پیرنیا- 1379)، مقام دوم جایزه بزرگ معمار برای مجموعه‌ی ورزشی رفسنجان (1380)،مقام اول جایزه بزرگ معمار برای كانون وكلای دادگستری مركز (1382) و نشان درجه‌ی یک فرهنگ و هنر از سوی هیات دولت (1383) |
معمار و شهرساز برجسته و استاد دانشگاه ایرانی. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و دبیرستان وارد دانشگاه تهران و در سال 1347 در رشته‌ی معماری از دانشکده‌ی هنرهای زیبا با رتبه‌ی اول فارغ‌التحصیل شد. میرمیران که به تعبیر بعضی مارسل دوشان[۱][./index.php?title=سید_هادی_میرمیران#cite_note-1 [1]][1][1] ایران لقب گرفته است، از سال 1347 پس از پایان تحصیلات دانشگاهی، فعالیت حرفه‌ای‌اش را در حوزه‌ی معماری آغاز کرد و با تاسیس شرکت ملی ذوب آهن ایران (اصفهان)، 10 سال مسئول کارگاه معماری آتلیه‌ی طراحی معماری و شهرسازی این شرکت بود. پس از انقلاب نیز وزیر معماری وقت (مهندس کازرونی) طرح جامع مسکن و شهرسازی را به او سپرد.
فعالیت‌های حرفه‌ای او را می‌توان به دو دوره تقسیم کرد: نخست سرپرستی کارگاه معماری واحد طراحی و شهرسازی شرکت ملی ذوب آهن (1347 تا 1357)، سرپرستی واحد طراحی شرکت خانه‌سازی ایران و سرپرستی واحد طراحی اداره‌ی کل مسکن و شهرسازی استان اصفهان (1358 تا 1367)، سپس از سال 1367 تا زمان فوت که مدیر عامل و مدیر طراحی شرکت مهندسان مشاور نقش جهان- پارس بود. از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به تدریس در دانشکده‌ی معماری دانشگاه علم و صنعت (1370- 1376) و دانشکده‌های معماری دانشگاه آزاد اسلامی تهران، شیراز و همدان (1374- 1382) اشاره کرد. حاصل کار بیست و چهار ساله‌ی او شامل 44 طرح معماری و 32 طرح شهرسازی بوده که به پاره‌ای از آن‌ها اشاره می‌شود: طرح توسعه‌ی اداره‌ی مسکن و شهرسازی استان اصفهان (محله‌ی B4 پولادشهر)، کتابخانه و مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی (تهران)، بنای فرهنگستان‌های جمهوری اسلامی ایرا ن (تهران)، ساختمان استانداری تهران، کتابخانه‌ی ملی شورای شهر کانسای کان (ژاپن)، سفارت ایتالیا در تهران، ساختمان مرکزی بانک توسعه‌ی صادرات ایران (تهران)، ایستگاه‌هایR1 و Q1 و X2 مترو تهران، سفارت جمهوری اسلامی ایران در بانکوک، سفارت جمهوری اسلامی ایران در برلین، مجتمع مسکونی غرب بهارستان (سه هزار واحد مسکونی به اضافه‌ی بناهای عمومی)، مجموعه‌ی مسکونی- تجاری و اداری اطراف ایستگاه X2 مترو تهران (420 هزار متر مربع)، طرح احیای محور فرهنگی- تاریخی شهر اصفهان (از مسجد جامع تا باغ هزار جریب)، طرح بدنه‌ی شرقی چهارباغ اصفهان (از دروازه دولت تا بازارچه بلند)، طرح اتصال مجموعه‌ی حرم حضرت رضا (ع) به بافت اطراف (مشهد)، طرح مجموعه‌ی میدان بهارستان و مجلس شورای اسلامی (تهران)، انجام مطالعات و تهیه‌ی طرح شهر جدید بهارستان (جمعیت: 320 هزار نفر- 15 کیلومتری جنوب اصفهان)، انجام مطالعات و تهیه‌ی شهر جدید پولادشهر (جمعیت: پانصد هزار نفر- 350کیلومتری غرب اصفهان)، انجام مطالعات و تهیه‌ی شهر جدید سپاهان شهر (جمعیت: 150 هزار نفر- 5 کیلومتری جنوب اصفهان)، طرح شهر صنعتی اشتهارد (به مساحت 3 هزار هکتار-استان البرز).
میرمیران در طول زندگی حرفه‌ای‌اش از مسابقات زیادی حائز رتبه‌های نخست و برتر شده؛ از جمله: مشاور برگزیده‌ی وزارت مسکن و شهرسازی به عنوان بهترین مشاور شهرسازی (1370)، جایزه‌ی اول در مسابقه‌ی شرکت خانه‌سازی ایران برای مجتمع ایل گلی تبریز (1371)، مقام اول در مسابقه‌ی برگزار شده توسط مرکز مطالعات و پژوهش‌های معماری و شهرسازی ایران-برای طرح آماده‌سازی اراضی شهر جدید بهارستان (1372)، تقدیر‌نامه‌ی افتخار به عنوان طرح برگزیده در مسابقه‌ی بین‌المللی برای طرح کتابخانه‌ی ملی شورای شهر کانسای (ژاپن- 1996)، رتبه‌ی اول در مسابقه‌ی طراحی ساختمان جدید بانک توسعه صادرات ایران (1376)، طرح برگزیده در مسابقه‌ی بین‌المللی طرح موزه‌ی کالیفرنیا (فرزنو- 1999)، اولین نشان معماری ایران (استاد پیرنیا- 1379)، طرح برگزیده در مسابقه‌ی طرح سفارت جمهوری اسلامی ایران در برلین (آلمان- 2000)، مقام دوم جایزه بزرگ معمار برای مجموعه‌ی ورزشی رفسنجان (1380)، مقام اول جایزه بزرگ معمار برای کانون وکلای دادگستری مرکز (1382)، دریافت لقب شهروند افتخاری اصفهان (1383) و دریافت نشان درجه‌ی یک فرهنگ و هنر از سوی هیات دولت (1383).
او پس از یک دوره‌ی 10ساله درگیری با سرطان درگذشت.
منابع
- ↑ Marcel Duchamp