آل قدامه، ابوالفرج عبدالرحمن (دمشق ۵۹۷ـ۶۸۲ق)
آلِ قُدامَه، ابوالفَرج عَبدالرَّحمن (دمشق ۵۹۷ـ۶۸۲ق) Al-Qadamah, Abolfaraj Abdul Rahman
| ابوالفرج عبدالرحمن آل قدامه Abolfaraj Abdul Rahman Al-Qadamah | |
|---|---|
| زادروز |
دمشق ۵۹۷ق |
| درگذشت | ۶۸۲ق |
| ملیت | عرب فلسطینی‌تبار |
| شغل و تخصص اصلی | محدث |
| آثار | مختصر منهاج‌القاصدین (دمشق، ۱۳۹۱ق) و الشّافی (قاهره ۱۳۴۱ق) |
| خویشاوندان سرشناس | محمد بن احمد (پدر) |
از محدثان بزرگ عرب، فرزند محمد بن احمد و از خاندان مشهور فلسطینی‌تبار قدامه. در دمشق از پدر و عمویش و در مکه و مدینه از بعضی محدثان بزرگ حدیث شنید و صیدلانی و ابن جوزی و گروهی دیگر به وی اجازۀ حدیث دادند. ابوالفرج، اصول را نزد سیف آمِدی و فقه را نزد عمویش آموخت و المقنع را در ۱۰ جلد شرح کرد. نخستین کس از آل قدامه است که در ۶۴۴ق، منصب قاضی‌القضاتی حنبلیان را در دمشق برعهده گرفت و برخلاف میل خود، دوازده سال در این سمت ماند و مزدی دریافت نکرد و سپس کناره گرفت. از دانشمندان با فضیلت روزگار خود به‌شمار می‌رفت و ریاست مذهبی حنبلیان و مدیریت مدرسۀ دارالحدیث اشرفیه دمشق را برعهده داشت و مدت‌ها در قاسیون قضاوت کرد و خطبه خواند. ابن تیمیه، مجدالدین اسماعیل و ابن محمد حرّانی از شاگردان وی بودند.
از کتاب‌های وی می‌توان از: مختصر منهاج‌القاصدین (دمشق، ۱۳۹۱ق) و الشّافی (قاهره ۱۳۴۱ق) نام برد.