آنژو
آنْژو (Anjou)
| آنژو | |
|---|---|
| کشور | فرانسه |
| نام لاتین | Anjou |
| مرکز | آنژه |
ایالت سابق شمال فرانسه[۱] به مرکزیت آنژه[۲] که هم‌اکنون جزو استان مِن ـ اِ ـ لوآر[۳] و قسمت‌هایی از استان‌های اَندر ـ اِ ـ لوآر[۴]، ماین[۵]، و سارت[۶] محسوب می‌شود. در ۱۱۵۴م، کنتِ آنژو پادشاه انگلستان شد و هنری دوم[۷] نام گرفت، اما در ۱۲۰۴م فیلیپ اوگوستوس[۸]، پادشاه فرانسه، این ناحیه را از شاه جان[۹] بازپس گرفت. در ۱۴۸۰م آنژو ضمیمۀ خاک پادشاهی فرانسه شد. ساکنانش را آنژون‌ها[۱۰] می‌نامند که به سه پادشاه اول سلسلۀ پلانتاژنه[۱۱] نیز اطلاق می‌شود. نام پیشین این استان، آنژه، برگرفته از واژۀ آندکاوی[۱۲] است که نام ساکنان این منطقه در دوران امپراتوری روم بود. هنری، کنت آنژو، پسر جفری پنجم[۱۳]، و ماتیلدا[۱۴]، دختر هنری اول[۱۵]، پادشاه انگلستان، در ۱۱۵۴م با عنوان هنری دوم بر تخت شاهی انگلستان نشست و بدین‌ترتیب سلسلۀ آنژون را تأسیس کرد. فیلیپ اوگوست، پادشاه فرانسه، پس از تصرف این ناحیه آن را تیول شارل[۱۶]، پسر لوئی هشتم[۱۷]، کرد که با فتح ناپل[۱۸] و سیسیل[۱۹] بنیانگذار سلسلۀ آنژون در آن مناطق شد. شارل کنتِ پرووانس[۲۰] نیز بود و آنژو و پرووانس قریب به نیم قرن متحد بودند. هنگام وصلت مارگارت[۲۱] (دختر شارل دوم، حاکم سیسیل) با شارل والوایی[۲۲]، آنژو بخشی از جهیزیۀ او بود و در ۱۳۲۸م که پسرش، فیلیپ ششم[۲۳]، بر تخت سلطنت فرانسه جلوس کرد به تملک فرانسه درآمد. در ۱۳۶۰م دوک‌نشین شد و در دوران سلطنت لوئی اول بار دیگر جزو متصرفات ناپل درآمد. آنژو سرانجام جزو متصرفات فرانسه شد و لقب «دوکِ آنژو» به صورت لقب افتخاری شاهزادگان خاندان سلطنتی فرانسه درآمد.