ابن عمر، عقیل
ابن عمر، عقیل (ظفار 1592- 1654م) Aghil bin Omar
| عقیل بن عمر | |
|---|---|
| زادروز |
ظفار 1592م |
| درگذشت | 1654م |
| ملیت | یمنی |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه و صوفی |
| لقب | ابوالمواهب |
| آثار | فتح‌الکریم الفاخر (در شرح شعر لما بدت لی حلیة المسافر)؛ العقیده (اثری منظوم در کلام و تصوف) و منتخب الزهر و الثمر فی غریب الحدیث و الاثر |
| گروه مقاله | دین اسلام |
| خویشاوندان سرشناس | احمد، طه و زین‌العابدین (فرزندان) |
(لقب: ابوالمواهب) فقیه و صوفی یمنی، از سادات علوی حسینی. در ده سالگی قرآن را حفظ کرد و پس از تحصیلات اولیه در زادگاهش، به حضرموت رفت و نزد عالمان برجسته‌ی آن‌جا تلمذ نمود. پس از آن ابتدا به شمال یمن رفت و سپس در 1624م راهی حرمین شریفین شد. در عراق از عمر بن عبدالرحیم بصری فقه و از شیخ سعید بابقی کندی عرفان و تصوف آموخت و نزد عارف حجازی، عبدالله بالوهط، تلمذ نمود و به دست او خرقه بر تن کرد. سپس به شهر تریم در یمن بازگشت و پس از مدتی اقامت در این شهر، به ظفار مراجعت نمود و حلقه‌ی تدریس خود را به راه انداخت. تعدادی از عالمان و قاضیان آن دوره‌ی یمن شاگردان ابن عمر بوده‌اند. اشخاصی چون شیخ عمر عبدالرحیم بارجاء (معروف به خطیب)، شیخ محمد بن ابی بکر عفیف کندی، شیخ احمد حاسکی و سه فرزند عارف خود ابن عمر با نام‌های احمد، طه و زین‌العابدین. تراجم‌نگار و تاریخ‌نگار مشهور محمد ابی بکل شلّی (صاحب کتاب المشرع الروی) در سال 1641 با او دیدار کرده است. ابوالمواهب علاقه‌ی شدیدی به سماع همراه دف داشت.
از آثار اوست: فتح‌الکریم الفاخر (در شرح شعر لما بدت لی حلیة المسافر)؛ العقیده (اثری منظوم در کلام و تصوف) و منتخب الزهر و الثمر فی غریب الحدیث و الاثر.