استرتو

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

استِرِتّو (stretto)

(در ایتالیایی به‌معنای به‌هم چسبیده) در موسیقی، در فوگ، ورود تقلیدی سوژه در بخش‌های مختلف آوایی، طوری که هر بخش پیش از پایان جمله‌های سوژۀ قبلی آغاز شود. در نتیجۀ این عمل نوعی تشدید پدید می‌آید، که مناسب پایان‌دادن به فوگ است. معنای دیگر این اصطلاح نوعی سرعت‌بخشی یا شدت‌دهی به یک پاساژ است، مثل پایان موومان آخر سمفونی پنجم[۱] اثر بتهوون.

 


  1. Fifth Symphony