بنگال
بَنگال
ایالت سابق هند بریتانیا، در شمال شرقی شبه‌قارۀ هند. بنگال نخستین بخش مهم هند بود که تحت کنترل کمپانی هند شرقی بریتانیا (بنگال پرزیدنسی) درآمد. وقتی هند در ۱۹۴۷ به استقلال رسید، بنگال به بنگال غربی، ایالتی در هند، و بنگال شرقی تقسیم شد که از ۱۹۷۲ به بعد، به بخشی از کشور تازه استقلال‌یافتۀ بنگلادش تبدیل گردید. بنگال اول‌بار در ۱۹۰۵ توسط لرد کرزن[۱]، نایب‌السلطنه، تقسیم شد چون اداره تک ایالت بزرگ بنگال، بیهار و اوریسا دشوار بود. بنگال شرقی عمدتاً مسلمان در منطقه آسام، با مرکزیت داکا، ادغام شد، در حالی‌که مرکز بنگال غربی هند کلکته (کلکوتا کنونی) بود. بسیاری از بنگالی‌ها تقسیم را تلاشی برای خفه‌کردن جنبش نیرومند استقلال‌طلبانه ایالت تلقی کردند. و از این تغییر به‌شدت ابراز انزجار کردند. مخالفت شدید، بریتانیا را واداشت تا در ۱۹۱۱ بار دیگر شرق و غرب بنگال را متحد کند، و آسام و اوریسا ـ بیهار را به دو منطقه جدید اداری تبدیل نماید. در خشکسالی ویرانگر ۱۹۴۳، که از کاهش شدید تقاضا برای کنف و برداشت بد ناشی شده بود، بیش از ۳میلیون بنگالی جان باختند. اختلاف بر سر تقسیم ۱۹۰۵ سبب شد که حزب کنگره ملی هند، که پایگاه حمایتی نیرومندی در بنگال داشت، از گروه فشار طبقه متوسط به جنبش توده‌ای ملی تبدیل شود.
- ↑ Lord Curzon