دیوار آتلانتیک
دیوار آتلانتیک Atlantic Wall
استحکاماتی که آلمانیها در دریای شمال و سواحل آتلانتیک در فرانسه، بلژیک، هلند، دانمارک، و نروژ در جنگ جهانی دوم ساختند. بعدها معلوم شده که این استحکامات در مقابل تهاجم متفقین (1944) چندان کارآیی ندارند. این دیوار ناپیوسته، که خطوط دفاعی محسوب میشد، از نورت کیپ[۱] تا مرزهای اسپانیا به طول 2750 کیلومتر بود و براساس احتمال استفاده از منطقه برای پیاده شدن نیروها تقسیمبندی شده بود. به منظور ساختن سکوهای توپ، آشیانههای بتونی، و راهبند تانک میلیونها تُن بتون به کار رفت، بردگان سازمان توت[۲] با مشقت فراوان، سیم خاردار، مین، چالههای ضد تانک، موانع فولادی زیر آبی، و سایر استحکامات دفاعی را میان قطعات ثابت (پلها و اسکلهها) جای دادند. متفقین همۀ آنها را به دقت بررسی کردند و به منظور مقابله، در هنگام حمله، دست به طرح روشهایی زدند. آمادگی هوشیارانه و تجربۀ یورش دیپ[۳] سبب شد متفقین بر این موانع غلبه کنند.