آنکلساریا، بهرام گور تهمورث: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آنْکلِساریا، بهرام گورتهمورث (۱۸۷۳ـ بمبئی۱۹۴۴)(Anklesaria, Bahramgore Tahmuras)<br> | آنْکلِساریا، بهرام گورتهمورث (۱۸۷۳ـ بمبئی۱۹۴۴) (Anklesaria, Bahramgore Tahmuras)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
ایران‌شناس هندی. از زردشتیان [[هند]] و پسر [[آنکلساریا، تهمورث دین شاه (۱۸۴۲ـ بمبیی ۱۹۰۳)|تهمورث دین‌شاه آنکلساریا]] (۱۸۴۲ـ۱۹۰۳) بود. پس از آن‌که دورۀ کارشناسی ارشد در زبان‌های اوستایی و پهلوی را در دانشگاه [[بمبیی، شهر|بمبئی]] به پایان برد، به تدریس این زبان‌ها در مدارس پارسیان هنر پرداخت. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۹ فصل‌نامه‌ای به نام ''زردشتی'' منتشر می‌کرد. از اعضای فعال پژوهشگاه خاورشناسی کاما در بمبئی و دبیر افتخاری و ویراستار نشریۀ آن بود. در ۱۳۰۹ش/۱۹۳۰ جامعۀ زردشتیان هند او را به ایران فرستادند و در ۱۳۱۳ش/۱۹۳۴ نیز برای شرکت در جشن هزارۀ فردوسی به ایران دعوت شد. در ۱۹۳۵، رئیس بخش ایرانی هشتمین کنفرانس خاورشناسی سراسری هند در میسور بود. شماری از متون پهلوی را تصحیح و چاپ کرد و یا به انگلیسی برگردانید. برخی آثار پدرش را نیز به‌چاپ رسانید. از آثارش: ''مهریشت'' (۱۹۰۰)؛ ''زند وهومن یسنا و دو اثر به زبان پهلوی'' (۱۹۱۹)؛ متن کامل اوستایی ''یشت‌ها'' (۱۹۲۵)؛ چاپ ''زردشت‌نامۀ'' مؤبد رستم پشوتن هاماجی‌یار (۱۹۳۲)؛ ''سفر به ایران عصر پهلوی'' به زبان گجراتی (۱۹۳۳)؛ چاپ متن و ترجمۀ ''کارنامۀ اردشیر'' ''بابکان'' (۱۹۳۵)؛ ''گزیده‌های زادسپرم'' (۱۹۶۴) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ ''یادداشت‌های دستوری و واژه‌شناختی'' (۱۹۵۳)؛ حرف‌نویسی و ترجمۀ انگلیسی ''گاثاهای مقدس زردشت'' (۱۹۵۳). | ایران‌شناس هندی. از زردشتیان [[هند]] و پسر [[آنکلساریا، تهمورث دین شاه (۱۸۴۲ـ بمبیی ۱۹۰۳)|تهمورث دین‌شاه آنکلساریا]] (۱۸۴۲ـ۱۹۰۳) بود. پس از آن‌که دورۀ کارشناسی ارشد در زبان‌های اوستایی و پهلوی را در دانشگاه [[بمبیی، شهر|بمبئی]] به پایان برد، به تدریس این زبان‌ها در مدارس پارسیان هنر پرداخت. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۹ فصل‌نامه‌ای به نام ''زردشتی'' منتشر می‌کرد. از اعضای فعال پژوهشگاه خاورشناسی کاما در بمبئی و دبیر افتخاری و ویراستار نشریۀ آن بود. در ۱۳۰۹ش/۱۹۳۰ جامعۀ زردشتیان هند او را به ایران فرستادند و در ۱۳۱۳ش/۱۹۳۴ نیز برای شرکت در جشن هزارۀ فردوسی به ایران دعوت شد. در ۱۹۳۵، رئیس بخش ایرانی هشتمین کنفرانس خاورشناسی سراسری هند در میسور بود. شماری از متون پهلوی را تصحیح و چاپ کرد و یا به انگلیسی برگردانید. برخی آثار پدرش را نیز به‌چاپ رسانید. | ||
از آثارش: ''مهریشت'' (۱۹۰۰)؛ ''زند وهومن یسنا و دو اثر به زبان پهلوی'' (۱۹۱۹)؛ متن کامل اوستایی ''یشت‌ها'' (۱۹۲۵)؛ چاپ ''زردشت‌نامۀ'' مؤبد رستم پشوتن هاماجی‌یار (۱۹۳۲)؛ ''سفر به ایران عصر پهلوی'' به زبان گجراتی (۱۹۳۳)؛ چاپ متن و ترجمۀ ''کارنامۀ اردشیر'' ''بابکان'' (۱۹۳۵)؛ ''گزیده‌های زادسپرم'' (۱۹۶۴) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ ''یادداشت‌های دستوری و واژه‌شناختی'' (۱۹۵۳)؛ حرف‌نویسی و ترجمۀ انگلیسی ''گاثاهای مقدس زردشت'' (۱۹۵۳). | |||
<br><!--10254800--> | <br><!--10254800--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | [[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | ||