آذر بیگدلی، لطف علی (اصفهان ۱۱۳۴ـ قم ۱۱۹۵ق): تفاوت میان نسخهها
آذر بیگدلی، لطف علی (اصفهان ۱۱۳۴ـ قم ۱۱۹۵ق) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۵۸
، ۱ سال پیشبدون خلاصۀ ویرایش
جز (Added English title to display title and first line) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
آذر بیگْدلی، لطفعلی (اصفهان ۱۱۳۴ـ قم ۱۱۹۵ق) Azar Bigdeli, Lotf Ali | |||
آذر بیگْدلی، لطفعلی (اصفهان ۱۱۳۴ـ قم ۱۱۹۵ق) | |||
(با نام کامل: لطف علی بیگ بن آقا خان بیگدلی شاملو، متخلص به آذر) | (با نام کامل: لطف علی بیگ بن آقا خان بیگدلی شاملو، متخلص به آذر) | ||
خط ۳۲: | خط ۳۰: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}شاعر و تذکرهنویس ایرانی در عهد [[افشاریه]] و [[زندیه]]. درپی حملۀ [[محمود افغان (۱۱۱۰ـ۱۱۳۷ق)|محمود افغان]] به اصفهان، با خانوادهاش به قم رفت و ۱۴ سال در آنجا ماند. در ۱۱۴۸ق به شیراز و سپس به عتبات، شام و مکه سفر کرد. در ۱۱۵۱ق به مشهد رفت و با آقا صادق تفرشی دیدار کرد. پس از آن راهی اصفهان شد و بهکار دیوانی روی آورد. چندی در زندان بهسر برد. دورههای [[صفویه]]، افشاریه و زندیه را درک کرد. با [[مشتاق اصفهانی،میرسیدعلی (اصفهان ۱۱۰۱ـ۱۱۷۱ق)|مشتاق اصفهانی]]، [[شعله اصفهانی، محمد (قرن ۱۲ق)|سید محمد شعله]]، و [[هاتف اصفهانی، احمد ( ـ۱۱۹۸ق)|هاتف اصفهانی]] همروزگار بود. در آغاز واله، و نکهت تخلص میکرد. برخی او را، به نادرست، پایهگذار مکتب بازگشت ادبی دانستهاند. هر کدام از مثنویهای آذر به پیروی از شاعری مشهور است. عمدۀ شهرتش بهسبب تألیف تذکرۀ ''[[آتشکده (کتاب)|آتشکدۀ آذر]]'' (تهران، ۱۳۳۷ش) در شرححال و نمونۀ شعر ۸۴۲ شاعر به نام [[کریم خان زند|کریمخان زند]] است. این تذکره یکبار با تصحیح [[سید جعفر شهیدی]] و بار دیگر با توضیحات مفصل [[سادات ناصری، حسن (تهران ۱۳۰۵ـ کابل ۱۳۶۸ش)|سادات ناصری]] بهچاپ رسید (تهران، ۱۳۳۶ـ۱۳۴۰ش). از دیگر آثارش: ''دیوان'' ''آذر'' (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ ''مثنوی آذر'' (یا: ''مثنوی سوز و گداز'')؛ ''یوسف و زلیخا''؛ ''دفتر نُه آسمان''.<br /> | }}شاعر و تذکرهنویس ایرانی در عهد [[افشاریه]] و [[زندیه]]. درپی حملۀ [[محمود افغان (۱۱۱۰ـ۱۱۳۷ق)|محمود افغان]] به اصفهان، با خانوادهاش به قم رفت و ۱۴ سال در آنجا ماند. در ۱۱۴۸ق به شیراز و سپس به عتبات، شام و مکه سفر کرد. در ۱۱۵۱ق به مشهد رفت و با آقا صادق تفرشی دیدار کرد. پس از آن راهی اصفهان شد و بهکار دیوانی روی آورد. چندی در زندان بهسر برد. دورههای [[صفویه]]، افشاریه و زندیه را درک کرد. با [[مشتاق اصفهانی،میرسیدعلی (اصفهان ۱۱۰۱ـ۱۱۷۱ق)|مشتاق اصفهانی]]، [[شعله اصفهانی، محمد (قرن ۱۲ق)|سید محمد شعله]]، و [[هاتف اصفهانی، احمد ( ـ۱۱۹۸ق)|هاتف اصفهانی]] همروزگار بود. در آغاز واله، و نکهت تخلص میکرد. برخی او را، به نادرست، پایهگذار مکتب بازگشت ادبی دانستهاند. هر کدام از مثنویهای آذر به پیروی از شاعری مشهور است. عمدۀ شهرتش بهسبب تألیف تذکرۀ ''[[آتشکده (کتاب)|آتشکدۀ آذر]]'' (تهران، ۱۳۳۷ش) در شرححال و نمونۀ شعر ۸۴۲ شاعر به نام [[کریم خان زند|کریمخان زند]] است. این تذکره یکبار با تصحیح [[سید جعفر شهیدی]] و بار دیگر با توضیحات مفصل [[سادات ناصری، حسن (تهران ۱۳۰۵ـ کابل ۱۳۶۸ش)|سادات ناصری]] بهچاپ رسید (تهران، ۱۳۳۶ـ۱۳۴۰ش). | ||
از دیگر آثارش: ''دیوان'' ''آذر'' (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ ''مثنوی آذر'' (یا: ''مثنوی سوز و گداز'')؛ ''یوسف و زلیخا''؛ ''دفتر نُه آسمان''. | |||
---- | |||
<br /> | |||
[[Category:ادبیات فارسی]] | [[Category:ادبیات فارسی]] | ||
[[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]] | [[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]] |