ابن ابی البیان، داوود (۵۵۶ـ۶۴۰ق): تفاوت میان نسخه‌ها

<p>(داوود بن سلیمان بن ابی‌الفرج، مکنّی به: ابوالفضل و ملقب به: سدیدالدین) پزشک و داروساز یهودی که در خانواده‌‌ای متموّل به دنیا آمد. به [[فلسطین]] رفت و چند سال بعد به سبب شرایط بد اقتصادی آن دیار به [[مصر]] رفت. حدود ۴۰ سال در مصر زندگی کرد. ابن ابی‌البیان پزشکی را نزد هبة‌الله بن جمیع یهودی و ابوالفضل بن نافذ فراگرفت. از نظریات [[جالینوس]] در طبّ اطلاع کافی داشت و دانشی قوی در زمینۀ شناخت ادویۀ مفرده و مرکّبه داشت. چندی نیز پزشک ملک عادل، ابابکر بن ایّوب بوده است. عمدۀ طبابت او در بیمارستان ناصری [[قاهره]] بود. و در آن زمان ابن ابی اصیبعه شاگرد و همکار او بوده است. ابن ابی‌البیان در پایان عمر دچار ضعف بینایی گشت. کتاب ''اقراباذین'' متعلّق به اوست. این کتاب را ابن ابی اصیبعه نزد او خوانده و به راهنمایی او آن را تصحیح کرده است. او در این کتاب، نام ادویۀ گوناگون رایج در بیمارستان‌ها و داروخانه‌های مصر، [[عراق]] و [[شام]] را آورده است. در برخی آثار، از این کتاب با نام ''دستورالادویة‌المرکبة'' یاد شده است. از دیگر آثار او ''رسالۀ المجرّبات'' است که کوهین، عطّار و پزشک یهودی معاصر ابن ابی‌البیان، آن را تنظیم و با نام ''منهاج‌الرّکان'' نگاشته است. کتاب ''تعالیق علی کتاب‌العلل و الاعراض لجالینوس'' نیز از اوست که هنوز ردّی از آن یافته نشده است.</p>