کرب
کَرْب
ازجمله سازهای ایدیوفون یا کوبه‌ای فاقد پوست. در مناطق گوناگون با نام‌های دیگری چون کارب، سَنج، جغجغه و سنگ نیز مشهور است. این ساز متشکل از دو قطعه چوب به‌شکل یک کاسۀ کوچک توپُر است و در برخی از نمونه‌ها بندِ چرمی کوچکی نیز، برای بهتر قرارگرفتن در دست، به آن متصل شده است. این ساز به‌شکل گروهی و فقط در مراسم عزاداری عاشورا نواخته می‌شود. کرب را مردان و با اجرای حرکات موزون می‌نوازند. ساز مذکور در لاهیجان، آران، ابیانه، شهرضا و روستاهای سبزوار متداول است و در گذشته، در مازندران نیز رایج بوده است. پیش‌تر آن را از سنگ می‌ساختند و مراسمی که این ساز در آن نواخته می‌شد، به سنگ‌زنی مشهور بود. به‌علت شکسته‌شدن سنگ‌ها، رفته‌رفته چوب جانشین سنگ شد؛ اما در برخی مناطق هنوز به این مراسم سنگ‌زنی می‌گویند.