گوش موش
گوش موش
گیاهی چندساله با نام علمی Parietaria officinalis از تیرۀ گزنه. این گیاه، به ارتفاع ۱۰ـ۸۰ سانتی‌متر و گاه بیشتر است و اعضای هوایی آن پوشیده از کرک‌های غیر گزنده است. برگ‌هایش بیضوی و نوک‌تیز است و گل‌های سبز مجتمع دارد. این گیاه از قدیم‌الایام شهرت درمانی داشته است به طوری که دیوسکوریدس (پزشک و گیاه داروشناس یونانی قرن ۱م) آن را جهت علاج باد سرخ و رفع حالات التهابی اعضا، و به صورت غرغره برای ورم لوزه مفید دانسته است. پلینی (دانشمند رومی قرن ۱م) نوشته است که کارگر یکی از معابد که از ارتفاع زیادی پرت شده بود با کمک این گیاه شفا یافت. امروزه این گیاه را درمانی شگفت‌آور در علاج زخم‌های تازه می‌دانند. این گیاه در نواحی شمال ایران به فراوانی می‌روید.