اتحادیه آلمانی

اتّحادیۀ آلمانی (German Confederation)
کنفدراسیونی از کشورها که درپی نشست کنگرۀ وین و سازمان‌دهی دوباره تقسیمات ارضی کشورهای پس از جنگ‌های ناپلئونی (۱۷۹۹ـ۱۸۱۵) ایجاد شد. دارای ۳۹ کشور عضو و چهار شهر آزاد بود. پایتخت آن فرانکفورت بود و اتریش ریاستش را برعهده داشت. امپراتور اتریش و پادشاهان پروس، دانمارک، و هلند برای بازستاندن سرزمین‌هایی که پیش از آن امپراتوری مقدس روم بر آن‌ها حکم می‌راند به اتحادیه پیوستند. کنفدراسیون در ۱۸۴۸ جای خود را به شورای فرانکفورت داد که نتوانست کشورهای آلمانی را با قانون اساسی لیبرال متحد کند. کنفدراسیون آلمانی دوباره در ۱۸۵۱ ایجاد شد، اما پس از غلبۀ پروس بر اتریش در جنگ هفت‌هفته‌ای منحل شد (۱۸۶۶). سال بعد، پروس اتحادیۀ آلمان شمالی را جایگزین آن کرد.

---