خواجوی کرمانی، محمود بن علی (کرمان ۶۸۹ـ شیراز ۷۵۳ق)

محمود بن علی خواجوی کرمانی;
زادروز	کرمان ۶۸۹ق;
درگذشت	شیراز ۷۵۳ق
ملیت	ایرانی
نام‌های دیگر	کمال الدین ابوالعطاء
شغل و تخصص اصلی	شاعر
سبک	عراقی
لقب	نخل بند شعرا
آثار	صنایع الکمال، بدایع الجمال
گروه مقاله	ادبیات فارسی

(کمال‌الدین ابوالعطاء) شاعر ایرانی. پدرش از اعیان کرمان بود. از جوانی به سفر پرداخت و با بزرگان بسیاری ازجمله علاءالدولۀ سمنانی ملاقات کرد. مرید شیخ امین‌الدین کازرونی بود. ابوسعید بهادر پسر الجایتو، خواجه غیاث‌الدین محمد رشیدی و برخی شاهان آل مظفر را مدح گفت. در شیراز با حافظ ملاقات کرد و میان آن دو رابطۀ عمیقی پدید آمد. بعضی از غزل‌های حافظ در جواب غزل‌های اوست. بیشتر اشعار خواجو، عرفانی و به سبک عراقی است. در ستایش خاندان رسالت نیز اشعاری دارد. به‌سبب مهارت در شعر و سبک‌های شعری او را نَخْلْ‌بند شعرا خوانده‌اند. قدرت ابداع و مضمون‌آفرینی در قالب‌های دشوار و ردیف‌های سخت، انتخاب اوزان مهجور و کاربرد ملمع و جناس از ویژگی‌های شعری اوست. از آثارش: صنایع‌الکمال؛ بدایع‌الجمال در ۴,۳۴۰ بیت؛ خمسه‌ای به تقلید از نظامی به‌نام‌های مثنوی گل و نوروز (تهران، ۱۳۵۰ش)، مثنوی همای و همایون (تهران، ۱۳۴۸ش)، مثنوی روضة‌الانوار، مثنوی کمال‌نامه، و گوهرنامه سروده که به تصحیح سعید نیاز کرمانی با نام خمسۀ خواجوی کرمانی به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۷۰ش).