پسیانی، آتیلا (تهران ۱۳۳۶ش)
آتیلا پسیانی (تهران ۱۳۳۶ش- )
| آتیلا پسیانی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۳۶ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، کارگردانی و بازیگری تیاتر |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر تیاتر و تلویزیون، سینما |
| آثار | مسافران (بهرام بیضایی، ۱۳۷۰)، طلسم (داریوش فرهنگ، ۱۳۶۵)، کشتی آنجلیکا (محمدرضا بزرگ‌نیا، ۱۳۶۷)، خاکستر سبز (ابراهیم حاتمی‌کیا، ۱۳۷۲)، سرخپوست (۱۳۹۷)؛ غلامرضا تختی (۱۳۹۷) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | جمیله شیخی (مادر)، ستاره پسیانی (دختر) |
بازیگر تئاتر، تلویزیون، و سینمای ایران. نقش‌های متفاوتی را در کارنامه بازیگری خود دارد. او فرزند جمیله شیخی (بازیگر تئاتر و سینما)، ستاره پسیانی (بازیگر تئاتر و شینما) دخترش و فارغ‌التحصیل رشتۀ کارگردانی و بازیگری تئاتر از دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران (۱۳۶۱) است.
پسیانی فعالیتش را در تئاتر در ۱۳۴۷ با بازی در نمایش حکومت زمان‌خان آغاز کرد، و با نمایش‌های ارکستر زنان آشویتس، مجلس تقلید هفت‌خوان، آقای وندال، قهوۀ قجری، و گنگ خوابدیده ادامه داد. نیز در مجموعه‌های تلویزیونی حضور فعالی داشته و در مجموعه‌های به‌دنبال سیمرغ، ماه پنهان است، محلۀ برو بیا، لطایف الطوایف، گرگ‌ها، خورشید شب، هفت سنگ، و اولین شب آرامش به‌ایفای نقش پرداخته است.
پسیانی در سینما نخستین بار در ۱۳۶۲ در فیلم مرگ سفید به‌کارگردانی حسین زندباف ایفای نقش کرد، و در مقام مسئول انتخاب بازیگر و بازیگردان هم فعالیت داشته است. شماری از فیلم‌های او در مقام بازیگر عبارت‌اند از طلسم (داریوش فرهنگ، ۱۳۶۵)، کشتی آنجلیکا (محمدرضا بزرگ‌نیا، ۱۳۶۷)، مسافران (بهرام بیضایی، ۱۳۷۰)، خاکستر سبز (ابراهیم حاتمی‌کیا، ۱۳۷۲)، آب و آتش (فریدون جیرانی، ۱۳۷۸)، نسل سوخته (رسول ملاقلی‌پور، ۱۳۷۸)، نیمۀ پنهان (تهمینه میلانی، ۱۳۷۹) و جایی برای زندگی (محمدرضا بزرگ‌نیا، ۱۳۸۲).
از کارهای سینمایی مهم‌تر او طی دودهۀ اخیر به این فیلم‌ها می‌توان اشاره کرد: سرخپوست (۱۳۹۷)؛ غلامرضا تختی (۱۳۹۷)؛ جاده قديم (۱۳۹۶)؛ آخرين بار کی سحر را ديدی؟ (۱۳۹۴) نگار (۱۳۹۴)؛ يک عاشقانۀ ساده (۱۳۹۰)؛ صداها (۱۳۸۷)؛ فرزند صبح (۱۳۸۷)؛ يک وجب از آسمان (۱۳۸۷)؛ پاداش سکوت (۱۳۸۵)؛ چه کسی امير را کشت (۱۳۸۴).