شیرویه ساسانی

شیرویۀ ساسانی‌ ( ـ۶۲۸م)
(یا: قُباد دوم) شاهنشاه ساسانی پسر خسروپرویز و مریم، دختر امپراتور روم. در تاریخ با نام‌های شیروی و قُباد دوم نیز شناخته می‌شود. خسرو پرویز که از شورش شیرویه بر خود نگران بود، او را به زندان انداخت. خسرو پرویز پس از شکست از هِراکِلیوس (هِرقِل) امپراتور بیزانس، می‌خواست مَردان‌شاه، پسر دیگرش از شیرین، را جانشین خود کند؛ اما شیرویه از قصد پدر آگاه شد و به یاری همدستانش، از زندان آزاد شد و به تخت سلطنت رسید؛ این واقعه با رحلت پیامبر اسلام (ص) هم‌زمان بود. شیرویه، به تحریک بزرگان، در ابتدا، پدر و سپس ۱۸ تن از برادران خود و گروهی از فرزندان آنان را کشت؛ سپس به آرام‌کردن آشوب شورشیان پرداخت. شیرویه با هراکلیوس، که در گَنزَک بود، صلح کرد؛ و از شیرین، همسر پدر خود، خواستگاری کرد؛ اما شیرین در دخمۀ خسرو خودکشی کرد. شیرویه پس از حدود هفت ماه پادشاهی در تیسفون درگذشت.