آماتو، جولیانو (۱۹۳۸)
آماتو، جولیانو (۱۹۳۸م - )(Amato, Giuliano)
| جولیانو آماتو Giuliano Amato | |
|---|---|
| زادروز |
تورینو ۱۹۳۸م |
| ملیت | ایتالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | حقوق بین‌الملل دانشگاه پیزا و دانشگاه کلمبیای نیویورک |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| شغل و تخصص های دیگر | حقوق‌دان |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
استاد حقوق و سیاستمدار سوسیالیست ایتالیایی، نخست‌وزیر ایتالیا[۱] از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳م همچنین از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱م. آماتو در رأس یک دولت چپ میانه‌رو در آوریل سال ۲۰۰۰م، در مقام نخست‌وزیر ایتالیا، سوگند یاد کرد، در حالی‌که پیش از آن نیز در مقام نخست‌وزیر (۱۹۹۲ـ۱۹۹۳م) و وزیر خزانه‌داری (۱۹۹۲ـ۲۰۰۰م) خدمت کرده بود. آماتو در اولین دورۀ نخست‌وزیری‌اش به سبب دقت و ظرافتی که در کاهش مخارج عمومی به خرج داد، به «دکتر باریک‌بین» معروف شد. همچنین، دولتش از بحرانی ارزی که وی را به کاهش ارزش لیرا[۲] و خارج‌کردن این پول از نظام پولی اروپا مجبور کرد، رهایی یافت. اجرای برنامۀ خصوصی‌سازی، مجاب‌کردن رهبران اتحادیه‌های کارگری به طرح پیوندزدن دستمزدها به قیمت‌ها، و وضع مالیات بر اقلام تجمّلی، ازجمله اقدامات او در مقام نخست‌وزیر بود. اگرچه آماتو در ۱۹۹۷م اعلام کرد که از سیاست کناره می‌گیرد، اما در ۱۹۹۸م، در نخستین دولت دالما[۳]، نخست‌وزیر ایتالیا، وزیر اصلاحات قانون اساسی شد و در ماه مه ۱۹۹۹م نیز وزارت خزانه‌داری را برعهده گرفت. آماتو زادۀ تورینو[۴] و دانش‌آموختۀ حقوق بین‌الملل در دانشگاه پیزا[۵] و دانشگاه کلمبیای نیویورک، و استاد حقوق بین‌الملل تطبیقی[۶] در دانشگاه‌های مودنا[۷]، پروجا[۸]، فلورانس[۹] و رم بوده است. در ۱۹۵۸م، با عضویت در حزب سوسیالیست، زندگی سیاسی خود را آغاز کرد و از ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۳ نمایندۀ این حزب در پارلمان بود. همچنین، معاون کراکسی[۱۰]، نخست‌وزیر ایتالیا (۱۹۸۳ـ۱۹۸۷)، معاون رئیس کابینه (۱۹۸۷ـ۱۹۸۸م)، و وزیر خزانه‌داری (۱۹۸۷ـ۱۹۸۹م) بود. آماتو از ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۷م ریاست تشکیلات ضد انحصار را که مشوق رقابتِ منصفانه در کسب‌وکار و تجارت بود، برعهده داشت.