ابراهیم، حافظ (دیروط ۱۸۷۲ـ قاهره ۱۹۳۲)
ابراهیم، حافِظ (دَیْروط ۱۸۷۲ـ قاهره ۱۹۳۲م) (Hafez Ibrahim)
| حافظ ابراهیم Hafez Ibrahim | |
|---|---|
| زادروز |
دیروط ۱۸۷۲م |
| درگذشت | قاهره ۱۹۳۲م |
| ملیت | مصری |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرسۀ نظام (۱۸۹۶م) |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| لقب | شاعر نیل |
| گروه مقاله | ادبیات عرب |
شاعر نئوکلاسیک مصری. در مدرسۀ نظام درس خواند (۱۸۹۶م). به سودان[۱] اعزام شد و در شورش مصریان علیه بریتانیا[۲] شرکت جست، اما از ارتش اخراج شد. پس از مدتی بیکاری، مدیر بخش ادبیات کتابخانۀ ملی مصر[۳] شد. نام او بیشتر با نام رقیبش احمد شوقی توأم است، اما حافظ ابراهیم، به خلاف شوقی اشراف‌زاده، هرگز به کشورهای غربی سفر نکرد و با زبان‌های بیگانه چندان آشنایی نداشت و احتمالاً ترجمۀ بینوایان[۴] ویکتور هوگو[۵] را به یاری دیگری انجام داده است. او و شوقی از ستایشگران شعر محمود سامی بارودی و در سروده‌‌هایشان متأثر از او بودند و هر دو نیز شاعرانی سنت‌گرا بودند. حافظ ابراهیم شاعر نیل لقب گرفت و شعرهای ادیبانه‌اش ستوده می‌شد. به ملی‌گرایی آوازه داشت، هرچند سروده‌هایش در ستایش سلطان عثمانی تردیدبرانگیز است و مفسران بعدی از او انتقاد کرده‌اند. اثری منثور به سبک مقامه‌نویسی به شیوۀ حدیث عیسی بن هشام، به قلم محمد مُوَیْلِحی نیز نوشته است.