کنرادین

کنرادین (۱۲۵۲ـ۱۲۶۸م) (Conradin)

(یا: کنراد پنجم) آخرین فرمانروای سلسلۀ هوهنشتاوفن، دوک اسوابیا، پادشاه اسمی سیسیل و بیت‌المقدس (اورشلیم). پسر امپراتور کنراد چهارم، و نوۀ امپراتور فردریک دوم بود. در 1254م، هواداران ژرمن سلسلۀ هوهنشتاوفن سلطنتش را بر آلمان، سیسیل و اورشلیم به رسمیت شناختند. مانفرد، عموی کنرادین و فرزند نامشروع فردریک دوم، در همین سال تاج‌وتخت سیسیل را غصب کرد و کنرادین به حکومت بر آن قسمت از دوک‌نشین سوابیا رضایت داد که از قلمرو مانفرد جدا شده بود. پس از کشته‌شدن مانفرد در نبرد بنوِنتو (۱۲۶۶م) در جنگ با شارلِ آنژویی، قلمرو مانفرد به تصرف شارل درآمد. کنرادین جوان در ۱۲۶۷م، با نیروی عظیمی وارد ایتالیا شد و، در آن‌جا، چند شهر طرفدار گیبلینها، به پشتیبانی از او، متحد شدند. لیکن در جنگ با نیروهای شارل (نبرد تالیاکوتسو) شکست خورد و در ناپل او را گردن زدند.

---