آخوندزاده، فتح علی (آذربایجان ۱۲۲۷ـ تفلیس ۱۲۹۶ق): تفاوت میان نسخه‌ها
آخوندزاده، فتح علی (آذربایجان ۱۲۲۷ـ تفلیس ۱۲۹۶ق) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۸
، ۶ ماه پیشبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[File:10051200.jpg|thumb|فتحعلی آخوندزاده]]مروّج مکتب واقع‌گرایی در ادبیات آذربایجان، از پیش‌گامان رواج اندیشۀ مشروطه‌خواهی در ایران و نمایش‌نامه‌نویس. وی بر چند نسل از روشنفکران، نمایشنامه‌نویسان و آزادی‌خواهان ایرانی | }}[[File:10051200.jpg|thumb|فتحعلی آخوندزاده]]مروّج مکتب واقع‌گرایی در ادبیات آذربایجان، از پیش‌گامان رواج اندیشۀ مشروطه‌خواهی در ایران و نمایش‌نامه‌نویس. وی بر چند نسل از روشنفکران، نمایشنامه‌نویسان و آزادی‌خواهان ایرانی تأثیر شگرفی گذاشته است. از خانواده‌ای ایرانی مقیم [[قفقاز، منطقه|قفقاز]] بود. در کودکی به ایران آمد. کودکی او در کوچ به این شهر و آن شهر گذشت. در ۲۲سالگی به [[تفلیس]] رفت. بخش عمدۀ عمر را با سِمت مترجم دولت روس در تفلیس به‌سر برد و در همین شهر با آثار مهم ادبیات جهان آشنا شد. آخوندزاده در تفلیس با فن نمایش و نمایشنامهنویسی آشنا شد و خود به نوشتن نمایشنامههای اجتماعی و انتقادی پرداخت. آثار او اغلب به زبان ترکی آذربایجانی است که گاه به شعرهای فارسی مزین می‌شد. برخی از آثارش به روسی و فارسی ترجمه شدند. از ۱۲۶۷ تا ۱۲۷۲ق شش نمایش‌نامۀ اجتماعی‌ـ انتقادی نوشت. | ||
تمایل به روشنگری، هجو سنّت و ستایش از جلوه‌های تجدّد، بن‌مایۀ نمایشنامههای اوست. در داستانی با عنوان ''ستارگان فریب‌خورده'' (۱۲۷۴ق) از ماجرایی تاریخی در عصر صفویه برای ترسیم واقعیت‌های زمانه بهره جسته است. این نوشته‌ها را [[قراچه داغی، میرزا جعفر (۱۲۵۰ـ۱۳۱۰ق)|میرزا محمدجعفر قراچه‌داغی]] با عنوان ''تمثیلات'' (که شامل شش نمایش‌نامه و یک داستان است) به فارسی ترجمه کرده که در شکل‌گرفتن سنتِ نمایشنامهنویسی ایران مؤثر افتاده است. آخوندزاده رسالۀ ''قریتیکا'' را در نقد ادبی و رسالۀ ''ایراد'' را در انتقاد از شیوۀ تاریخ‌نگاریِ مرسوم در ایران نوشته است و آثاری نیز در زمینۀ مسائل اجتماعی و ادبی دارد. | تمایل به روشنگری، هجو سنّت و ستایش از جلوه‌های تجدّد، بن‌مایۀ نمایشنامههای اوست. در داستانی با عنوان ''ستارگان فریب‌خورده'' (۱۲۷۴ق) از ماجرایی تاریخی در عصر صفویه برای ترسیم واقعیت‌های زمانه بهره جسته است. این نوشته‌ها را [[قراچه داغی، میرزا جعفر (۱۲۵۰ـ۱۳۱۰ق)|میرزا محمدجعفر قراچه‌داغی]] با عنوان ''تمثیلات'' (که شامل شش نمایش‌نامه و یک داستان است) به فارسی ترجمه کرده که در شکل‌گرفتن سنتِ نمایشنامهنویسی ایران مؤثر افتاده است. آخوندزاده رسالۀ ''قریتیکا'' را در نقد ادبی و رسالۀ ''ایراد'' را در انتقاد از شیوۀ تاریخ‌نگاریِ مرسوم در ایران نوشته است و آثاری نیز در زمینۀ مسائل اجتماعی و ادبی دارد. | ||