آزمایش های سمیت: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آزمایش های سمیت (toxicity tests) | آزمایش های سمیت (toxicity tests) | ||
آزمودن داروهای جدید، وسایل آرایشی، افزودنی‌های خوراکی، | آزمودن داروهای جدید، وسایل آرایشی، افزودنی‌های خوراکی، [[آفت کش|آفت‌کش]]<nowiki/>ها و دیگر مواد شیمیایی سنتزی به‌منظور تعیین میزان خطر مصرف آن‌ها برای انسان. این آزمایش‌ها به شناسایی سموم بالقوه، مواد سرطان‌‌زا، [[تراتوژن|تراتوژن]]<nowiki/>ها<ref>teratogens</ref>، و مواد جهش‌زا کمک می‌کنند و رسماً روی حیوانات زنده‌ای نظیر [[موش|موش]]<nowiki/>ها، [[خرگوش|خرگوش]]<nowiki/>ها، و [[موش صحرایی|موش‌های صحرایی]] صورت می‌گیرند. آزمایش‌های حیوانی موضوع بحث و انتقاد گروه‌های ضد زنده‌شکافی<ref>antivivisection groups</ref> واقع شده‌اند. این‌گونه آزمایش‌ها بر روی سلول‌های انسانی کشت‌شده در لولۀ آزمایش یا روی [[باکتری ها|باکتری]]<nowiki/>ها نیز مناقشه برانگیزند. در 1990م، اروپایی‌ها از 4,365 حیوان برای آزمایش محصولات آرایشی بهداشتی استفاده کردند. این تعداد غیر از 276,674 موجود زنده‌ای بود که برای آزمودن محصولاتی غیر از فرآورده‌های دارویی آزمایش شدند. با درنظر گرفتن آزمایش‌های مواد دارویی حدود 2٫3میلیون حیوان آزمایش شده‌اند. بنابه برآورد ادارۀ آمار فناوری امریکا<ref>US Office of Technology Assessment</ref>، سالانه 6٫1میلیون حیوان در آزمایش‌های تحقیقاتی دولتی آزمایش می‌شوند که 90 درصد آن‌ها موش‌ها و موش‌های صحرایی‌اند. به‌رغم آن‌که جوامع صنعتی به غیرضروری و ظالمانه‌بودن این آزمایش‌ها معتقدند، هنوز در [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] و [[ژاپن]] چنین آزمایش‌هایی شکل استاندارد تحقیق سمّیت‌اند. | ||
---- | |||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:پزشکی]] | [[رده:پزشکی]] | ||
[[رده:شیوه های تشخیص و درمان]] | [[رده:شیوه های تشخیص و درمان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۳
آزمایش های سمیت (toxicity tests)
آزمودن داروهای جدید، وسایل آرایشی، افزودنی‌های خوراکی، آفت‌کش‌ها و دیگر مواد شیمیایی سنتزی به‌منظور تعیین میزان خطر مصرف آن‌ها برای انسان. این آزمایش‌ها به شناسایی سموم بالقوه، مواد سرطان‌‌زا، تراتوژن‌ها[۱]، و مواد جهش‌زا کمک می‌کنند و رسماً روی حیوانات زنده‌ای نظیر موش‌ها، خرگوش‌ها، و موش‌های صحرایی صورت می‌گیرند. آزمایش‌های حیوانی موضوع بحث و انتقاد گروه‌های ضد زنده‌شکافی[۲] واقع شده‌اند. این‌گونه آزمایش‌ها بر روی سلول‌های انسانی کشت‌شده در لولۀ آزمایش یا روی باکتری‌ها نیز مناقشه برانگیزند. در 1990م، اروپایی‌ها از 4,365 حیوان برای آزمایش محصولات آرایشی بهداشتی استفاده کردند. این تعداد غیر از 276,674 موجود زنده‌ای بود که برای آزمودن محصولاتی غیر از فرآورده‌های دارویی آزمایش شدند. با درنظر گرفتن آزمایش‌های مواد دارویی حدود 2٫3میلیون حیوان آزمایش شده‌اند. بنابه برآورد ادارۀ آمار فناوری امریکا[۳]، سالانه 6٫1میلیون حیوان در آزمایش‌های تحقیقاتی دولتی آزمایش می‌شوند که 90 درصد آن‌ها موش‌ها و موش‌های صحرایی‌اند. به‌رغم آن‌که جوامع صنعتی به غیرضروری و ظالمانه‌بودن این آزمایش‌ها معتقدند، هنوز در امریکا و ژاپن چنین آزمایش‌هایی شکل استاندارد تحقیق سمّیت‌اند.