ادیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَدیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)<br> | اَدیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده: 11166100.jpg | بندانگشتی|اَدیب خوانساری، اسماعيل]]<p>خوانندۀ ایرانی و مدرس ردیف آوازی موسیقی ایران. در آواز، شاگرد عندلیب گلپایگانی (تولایی)، و [[اصفهانی، سیدعبدالرحیم (اصفهان ۱۲۴۰ـ ۱۳۱۹ش)|سید عبدالرحیم اصفهانی]]، و در ردیف سازی شاگرد [[اسماعیل زاده، حسین (تهران ح ۱۲۵۰ ـ ح ۱۳۲۰ش)|حسین‌خان اسماعیل‌زاده]] بود؛ البته، از صفحات [[طاهرزاده، حسین (اصفهان ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۳۴ش)|سید حسین طاهرزاده]] نیز بهره گرفته است. فعالیت هنری را از سال‌های ۱۳۰۰ش، در ابتدا با نام اسماعیل نکیسا و سپس با نام ادیب خوانساری، شروع کرد که تا اوایل دهۀ ۱۳۴۰ ادامه داشت. از بزرگ‌ترین خوانندگان در موسیقی ردیف دستگاهی است و روش او حاکی از انتقال مکتب آواز اصفهان با لحن و لهجۀ مکتب تهران است. ازجمله فعالیت‌های هنری اوست: اجرای کنسرت‌های خصوصی و عمومی در [[اصفهان، شهر|اصفهان]] و [[تهران، شهر|تهران]]، ضبط دو دوره صفحه، خواندن در تئاتر، فعالیت پراکنده در رادیو، تدریس خصوصی آواز در دو دهۀ آخر زندگی‌اش و ضبط ردیف‌های اختصاصی خود در دهۀ آخر عمر، با همراهی تار ابراهیم سرخوش. نوارها و صفحاتی از آواز او با همراهی ساز هنرمندانی چون [[تجویدی، علی (تهران ۱۲۹۸ـ۱۳۸۴ش)|علی تجویدی]]، [[یاحقی، حسین (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۴۷ش)|حسین یاحقی]] و [[یاحقی، پرویز (تهران ۱۳۱۴ـ۱۳۸۵ش)|پرویز یاحقی]]، [[ویولن]]؛ [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]]، [[پیانو]]؛ [[درگاهی، ارسلان (تهران ۱۲۸۰ـ۱۳۵۲ش)|ارسلان درگاهی]] و [[عبادی، احمد (تهران ۱۲۸۵ـ۱۳۷۱ش)|احمد عبادی]] و [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]]، | }} | ||
[[پرونده:اسماعیل ادیب خوانساری.jpg|بندانگشتی|اسماعیل ادیب خوانساری]] | |||
[[پرونده: 11166100.jpg | بندانگشتی|اَدیب خوانساری، اسماعيل]]<p>خوانندۀ ایرانی و مدرس ردیف آوازی موسیقی ایران. در آواز، شاگرد عندلیب گلپایگانی (تولایی)، و [[اصفهانی، سیدعبدالرحیم (اصفهان ۱۲۴۰ـ ۱۳۱۹ش)|سید عبدالرحیم اصفهانی]]، و در ردیف سازی شاگرد [[اسماعیل زاده، حسین (تهران ح ۱۲۵۰ ـ ح ۱۳۲۰ش)|حسین‌خان اسماعیل‌زاده]] بود؛ البته، از صفحات [[طاهرزاده، حسین (اصفهان ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۳۴ش)|سید حسین طاهرزاده]] نیز بهره گرفته است. فعالیت هنری را از سال‌های ۱۳۰۰ش، در ابتدا با نام اسماعیل نکیسا و سپس با نام ادیب خوانساری، شروع کرد که تا اوایل دهۀ ۱۳۴۰ ادامه داشت. از بزرگ‌ترین خوانندگان در موسیقی ردیف دستگاهی است و روش او حاکی از انتقال مکتب آواز اصفهان با لحن و لهجۀ مکتب تهران است. ازجمله فعالیت‌های هنری اوست: اجرای کنسرت‌های خصوصی و عمومی در [[اصفهان، شهر|اصفهان]] و [[تهران، شهر|تهران]]، ضبط دو دوره صفحه، خواندن در تئاتر، فعالیت پراکنده در رادیو، تدریس خصوصی آواز در دو دهۀ آخر زندگی‌اش و ضبط ردیف‌های اختصاصی خود در دهۀ آخر عمر، با همراهی تار ابراهیم سرخوش. نوارها و صفحاتی از آواز او با همراهی ساز هنرمندانی چون [[تجویدی، علی (تهران ۱۲۹۸ـ۱۳۸۴ش)|علی تجویدی]]، [[یاحقی، حسین (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۴۷ش)|حسین یاحقی]] و [[یاحقی، پرویز (تهران ۱۳۱۴ـ۱۳۸۵ش)|پرویز یاحقی]]، [[ویولن]]؛ [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]]، [[پیانو]]؛ [[درگاهی، ارسلان (تهران ۱۲۸۰ـ۱۳۵۲ش)|ارسلان درگاهی]] و [[عبادی، احمد (تهران ۱۲۸۵ـ۱۳۷۱ش)|احمد عبادی]] و [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]]، [[سه تار|سه‌تار]]؛ [[کسایی، حسن (اصفهان ۱۳۰۷ـ۱۳۹۱ش)|حسن کسایی]]، نی؛ [[حسین تهرانی]]، تنبک؛ [[شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)|عبدالحسین شهنازی]]، [[مجد، لطف الله (تهران ۱۲۹۶ـ همان جا ۱۳۵۷ش)|لطف‌الله مجد]]، [[شهناز، جلیل (اصفهان ۱۳۰۰ـ۱۳۹۲ش)|جلیل شهناز]] و [[لطفی، محمدرضا (گرگان ۱۳۲۵ـ۱۳۹۳ش)|محمدرضا لطفی]]، تار؛ ضبط شده است. شهرت آواز او به‌سبب استواری جملات برگزیده، تلفیق صحیح کلام و موسیقی، لحن پخته و تحریرهای بدیع، برخورداری از فرهنگ خوانندگی و رعایت سطح عالی زیبا‌‌شناختی است.</p> | |||
<br><!--11166100--> | <br><!--11166100--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۰۱
اَدیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)
| اسماعیل ادیب خوانساری | |
|---|---|
| زادروز |
۱۲۸۰ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۶۱ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده |
| شغل و تخصص های دیگر | مدرس ردیف آوازی |
| سبک | موسیقی دستگاهی |
| گروه مقاله | موسیقی |
خوانندۀ ایرانی و مدرس ردیف آوازی موسیقی ایران. در آواز، شاگرد عندلیب گلپایگانی (تولایی)، و سید عبدالرحیم اصفهانی، و در ردیف سازی شاگرد حسین‌خان اسماعیل‌زاده بود؛ البته، از صفحات سید حسین طاهرزاده نیز بهره گرفته است. فعالیت هنری را از سال‌های ۱۳۰۰ش، در ابتدا با نام اسماعیل نکیسا و سپس با نام ادیب خوانساری، شروع کرد که تا اوایل دهۀ ۱۳۴۰ ادامه داشت. از بزرگ‌ترین خوانندگان در موسیقی ردیف دستگاهی است و روش او حاکی از انتقال مکتب آواز اصفهان با لحن و لهجۀ مکتب تهران است. ازجمله فعالیت‌های هنری اوست: اجرای کنسرت‌های خصوصی و عمومی در اصفهان و تهران، ضبط دو دوره صفحه، خواندن در تئاتر، فعالیت پراکنده در رادیو، تدریس خصوصی آواز در دو دهۀ آخر زندگی‌اش و ضبط ردیف‌های اختصاصی خود در دهۀ آخر عمر، با همراهی تار ابراهیم سرخوش. نوارها و صفحاتی از آواز او با همراهی ساز هنرمندانی چون علی تجویدی، حسین یاحقی و پرویز یاحقی، ویولن؛ مرتضی محجوبی، پیانو؛ ارسلان درگاهی و احمد عبادی و ابوالحسن صبا، سه‌تار؛ حسن کسایی، نی؛ حسین تهرانی، تنبک؛ عبدالحسین شهنازی، لطف‌الله مجد، جلیل شهناز و محمدرضا لطفی، تار؛ ضبط شده است. شهرت آواز او به‌سبب استواری جملات برگزیده، تلفیق صحیح کلام و موسیقی، لحن پخته و تحریرهای بدیع، برخورداری از فرهنگ خوانندگی و رعایت سطح عالی زیبا‌‌شناختی است.