ارلنگر، جوزف (۱۸۷۴ـ۱۹۶۵): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=جوزف ارلنگر|نام=Joseph Erlanger|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=سان‌‌فرانسیسکو ۱۸۷۴م|تاریخ مرگ=۱۹۶۵م|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=دانشکدۀ پزشکی جان هاپکینز|شغل و تخصص اصلی=فیزیولوژیست|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=استاد فیزیولوژی دانشگاه واشینگتن|جوایز و افتخارات=جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۴۴م)|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=پزشکی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[File:11204000.jpg|thumb|اِرلَنگِر، جوزِف]] | |||
اِرلَنگِر، جوزِف ( | اِرلَنگِر، جوزِف (۱۸۷۴ـ۱۹۶۵م)(Erlanger, Joseph)<br /> | ||
</ref>، به همراه هربرت گاسر<ref>Herbert Gasser </ref> به جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی | فیزیولوژیست امریکایی. به سبب تحقیق در زمینۀ چگونگی انتقال تکانه‌ها<ref>impulses</ref> با رشته‌های عصبی<ref>nerve fibres | ||
</ref>، به همراه [[گاسر، هربرت (۱۸۸۸ـ۱۹۶۳)|هربرت گاسر]]<ref>Herbert Gasser </ref> به [[نوبل، جایزه|جایزۀ نوبل]] فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۴۴م) دست یافت. آنان دریافتند که رشته‌های عصبیِ نازک‌تر هدایت پیام‌های حس درد را برعهده دارند و ضخامت هر رشتۀ عصبی تعیین‌کنندۀ سرعت انتقال علایم الکتریکی در آن رشته است. [[نورون|نورون]]<ref>neuron </ref>ها یاخته‌هایی‌اند که برای انتقال علایم الکتریکی از محلی به محل دیگر تخصص یافته‌اند و واحدهای عملکردی دستگاه عصبی به‌شمار می‌آیند. انواع گوناگونی از نورونها وجوه مشترکی دارند. هر نورون دارای جسم یاخته‌ای<ref>cell body </ref> نسبتاً بزرگی است که بخش عمدۀ [[سیتوپلاسم]]<ref>cytoplasm </ref> و اندامک<ref>organelle</ref>ها در آن قرار دارد. به‌علاوه، نورونها زواید رشته‌مانند درازی دارند که به فواصل طولانی در بدن کشیده می‌شوند و پیام‌ها را منتقل می‌کنند. ارلنگر برای اولین‌بار انواع متفاوتی از نورونها را تشخیص داد و توصیف کرد. او و گاسر نشان دادند که می‌توان رشته‌های حسی (دندرون‌ها<ref> dendrons</ref>) تنه‌های عصبی<ref> nerve trunks </ref> مختلط را، که عصب‌های دارای هر دو نورون حسی و حرکتی‌اند، براساس اندازه و مشخصات فیزیکی آن‌ها دسته‌بندی کرد. ارلنگر در [[سان فرانسیسکو|سان‌‌فرانسیسکو]]<ref>San Francisco </ref> زاده شد و در دانشکدۀ پزشکی جان هاپکینز<ref>Johns Hopkins </ref> درس خواند. از ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۶م، استاد فیزیولوژی دانشگاه [[واشینگتن (امریکا)|واشینگتن]] بود و در همان زمان همکاری با گاسرِ فیزیولوژیست اعصاب<ref>neurophysiologist</ref> را شروع کرد. | |||
| | ||
| خط ۸: | خط ۱۰: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:پزشکی]] [[Category:کالبدشناسی و فیزیولوژی]] | [[Category:پزشکی]] | ||
[[Category:کالبدشناسی و فیزیولوژی]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۱
| جوزف ارلنگر Joseph Erlanger | |
|---|---|
| زادروز |
سان‌‌فرانسیسکو ۱۸۷۴م |
| درگذشت | ۱۹۶۵م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکدۀ پزشکی جان هاپکینز |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیولوژیست |
| گروه مقاله | پزشکی |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۴۴م) |
اِرلَنگِر، جوزِف (۱۸۷۴ـ۱۹۶۵م)(Erlanger, Joseph)
فیزیولوژیست امریکایی. به سبب تحقیق در زمینۀ چگونگی انتقال تکانه‌ها[۱] با رشته‌های عصبی[۲]، به همراه هربرت گاسر[۳] به جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۴۴م) دست یافت. آنان دریافتند که رشته‌های عصبیِ نازک‌تر هدایت پیام‌های حس درد را برعهده دارند و ضخامت هر رشتۀ عصبی تعیین‌کنندۀ سرعت انتقال علایم الکتریکی در آن رشته است. نورون[۴]ها یاخته‌هایی‌اند که برای انتقال علایم الکتریکی از محلی به محل دیگر تخصص یافته‌اند و واحدهای عملکردی دستگاه عصبی به‌شمار می‌آیند. انواع گوناگونی از نورونها وجوه مشترکی دارند. هر نورون دارای جسم یاخته‌ای[۵] نسبتاً بزرگی است که بخش عمدۀ سیتوپلاسم[۶] و اندامک[۷]ها در آن قرار دارد. به‌علاوه، نورونها زواید رشته‌مانند درازی دارند که به فواصل طولانی در بدن کشیده می‌شوند و پیام‌ها را منتقل می‌کنند. ارلنگر برای اولین‌بار انواع متفاوتی از نورونها را تشخیص داد و توصیف کرد. او و گاسر نشان دادند که می‌توان رشته‌های حسی (دندرون‌ها[۸]) تنه‌های عصبی[۹] مختلط را، که عصب‌های دارای هر دو نورون حسی و حرکتی‌اند، براساس اندازه و مشخصات فیزیکی آن‌ها دسته‌بندی کرد. ارلنگر در سان‌‌فرانسیسکو[۱۰] زاده شد و در دانشکدۀ پزشکی جان هاپکینز[۱۱] درس خواند. از ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۶م، استاد فیزیولوژی دانشگاه واشینگتن بود و در همان زمان همکاری با گاسرِ فیزیولوژیست اعصاب[۱۲] را شروع کرد.