استبلین کامنسکی، ایوان میخاییلوویچ (۱۹۴۵): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}ایران‌شناس روسی. در دانشگاه پترزبورگ در رشتۀ [[ایران شناسی|ایران‌شناسی]] درس خواند. از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۱ کارمند علمی پژوهشگاه [[خاورشناسی]] بود و در ۱۹۷۱ از دانشنامۀ دکتری خود با نام ''زبان وخانی'' دفاع کرد و در ۱۹۸۴ موفق به گرفتن دانشنامۀ دکتری عالی شد. صاحب کرسی ایران‌شناسی دانشگاه پترزبورگ بوده است. در تاریخ زبان‌های ایرانی، اوستایی، پامیری (بدخشانی)، فولکلور و مردم‌شناسی اقوام ایرانی تخصص دارد و در آثار شفاهی مردم تاجیک پژوهش‌‌های گسترده‌ای کرده است. از آثارش: ''افسانه‌های مردم پامیر'' با همکاری گریونبرگ (مسکو، ۱۹۷۶)؛'' افسانه و روایات سیستان'' (۱۹۸۱)؛ ''زبان باختری'' (۱۹۸۱)؛ ''نباتات در زبان‌های پامیری'' (۱۹۸۲)؛ ''واژه‌شناسی در زبان‌های پامیری'' (۱۹۸۷)؛ ترجمۀ ''اوستا'' به روسی (دوشنبه، ۱۹۹۰، مسکو، ۱۹۹۳). | }}ایران‌شناس روسی. در دانشگاه پترزبورگ در رشتۀ [[ایران شناسی|ایران‌شناسی]] درس خواند. از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۱ کارمند علمی پژوهشگاه [[خاورشناسی]] بود و در ۱۹۷۱ از دانشنامۀ دکتری خود با نام ''زبان وخانی'' دفاع کرد و در ۱۹۸۴ موفق به گرفتن دانشنامۀ دکتری عالی شد. صاحب کرسی ایران‌شناسی دانشگاه پترزبورگ بوده است. در تاریخ زبان‌های ایرانی، اوستایی، پامیری (بدخشانی)، فولکلور و مردم‌شناسی اقوام ایرانی تخصص دارد و در آثار شفاهی مردم تاجیک پژوهش‌‌های گسترده‌ای کرده است. | ||
از آثارش: ''افسانه‌های مردم پامیر'' با همکاری گریونبرگ (مسکو، ۱۹۷۶)؛'' افسانه و روایات سیستان'' (۱۹۸۱)؛ ''زبان باختری'' (۱۹۸۱)؛ ''نباتات در زبان‌های پامیری'' (۱۹۸۲)؛ ''واژه‌شناسی در زبان‌های پامیری'' (۱۹۸۷)؛ ترجمۀ ''اوستا'' به روسی (دوشنبه، ۱۹۹۰، مسکو، ۱۹۹۳). | |||
<br><!--11248700--> | <br><!--11248700--> | ||
[[رده:خاورشناسی]] | [[رده:خاورشناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۴
استِبلین کامنسکی، ایوان میخائیلوویچ (۱۹۴۵)(Steblin Kaminskio, Ivan Mikhailovich)
| ایوان میخاییلوویچ استبلین کامنسکی Ivan Mikhailovich Steblin Kaminskio | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۵م |
| ملیت | روسیه ای |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشنامۀ دکتری (۱۹۸۴م) دانشگاه پترزبورگ |
| شغل و تخصص اصلی | ایران شناس |
| آثار | افسانه‌های مردم پامیر با همکاری گریونبرگ (مسکو، ۱۹۷۶)؛ افسانه و روایات سیستان (۱۹۸۱)؛ زبان باختری (۱۹۸۱)؛ نباتات در زبان‌های پامیری (۱۹۸۲)؛ واژه‌شناسی در زبان‌های پامیری (۱۹۸۷)؛ ترجمۀ اوستا به روسی (دوشنبه، ۱۹۹۰، مسکو، ۱۹۹۳) |
| گروه مقاله | خاورشناسی |
ایران‌شناس روسی. در دانشگاه پترزبورگ در رشتۀ ایران‌شناسی درس خواند. از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۱ کارمند علمی پژوهشگاه خاورشناسی بود و در ۱۹۷۱ از دانشنامۀ دکتری خود با نام زبان وخانی دفاع کرد و در ۱۹۸۴ موفق به گرفتن دانشنامۀ دکتری عالی شد. صاحب کرسی ایران‌شناسی دانشگاه پترزبورگ بوده است. در تاریخ زبان‌های ایرانی، اوستایی، پامیری (بدخشانی)، فولکلور و مردم‌شناسی اقوام ایرانی تخصص دارد و در آثار شفاهی مردم تاجیک پژوهش‌‌های گسترده‌ای کرده است.
از آثارش: افسانه‌های مردم پامیر با همکاری گریونبرگ (مسکو، ۱۹۷۶)؛ افسانه و روایات سیستان (۱۹۸۱)؛ زبان باختری (۱۹۸۱)؛ نباتات در زبان‌های پامیری (۱۹۸۲)؛ واژه‌شناسی در زبان‌های پامیری (۱۹۸۷)؛ ترجمۀ اوستا به روسی (دوشنبه، ۱۹۹۰، مسکو، ۱۹۹۳).