اسیری لاهیجی، محمد (لاهیجان ۸۳۳ـ شیراز ۹۱۲ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَسیریِ لاهیجی، | اَسیریِ لاهیجی، محمد (لاهیجان ۸۳۳ـ شیراز ۹۱۲ق)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار =مفاتیح‌الاعجاز (بمبئی، ۱۳۱۲ق)؛ اسرارالشّهود (تهران، ۱۳۶۵ش)؛ دیوان اشعار (تهران، ۱۳۵۷ش)؛ منتخب مثنوی؛ اجازه‌نامه؛ شرح دو بیت از مثنوی (تهران، ۱۳۵۷ش) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =ادبیات فارسی | |گروه مقاله =ادبیات فارسی | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>شاعر و عارف ایرانی. در ۸۴۹ ق به طریقت نوربخشیه پیوست و از مریدان سید محمد نوربخش ( | }}<p>شاعر و عارف ایرانی. در ۸۴۹ ق به طریقت [[نوربخشیه]] پیوست و از مریدان [[نوربخش، سید محمد (قاین ۷۹۵ـ ری ۸۶۹ق)|سید محمد نوربخش]] (۷۹۵ـ۸۶۹ق) شد. خانقاهی به نام نوریه در [[شیراز، شهر|شیراز]] برآورد. در ۸۸۲ق [[حج]] گزارد و در بازگشت یک سال در شهر زبید [[یمن]] ماند. شاه [[اسماعیل صفوی اول|اسماعیل صفوی]] نزد او قرائت قرآن آموخت و بسیار او را نواخت. در آثارش تأثیر تصوف خراسان و عرفان [[ابن عربی، محیی الدین (مرسیه ۵۶۰ـ دمشق ۶۳۸ق)|ابن عربی]] مشهود است و اشعارش مضامین عرفانی و اخلاقی دارد. از آثارش: ''مفاتیح‌الاعجاز'' در شرح ''[[گلشن راز]]'' [[شبستری، شیخ محمود (شبستر ۶۸۷ـ۷۲۰ ق)|شبستری]]، که دوره‌ای کامل در بیان اصول عرفان است ([[بمبیی، شهر|بمبئی]]، ۱۳۱۲ق)؛ ''اسرارالشّهود'' که مثنوی‌ای در [[رمل، بحر|بحر رمل]]، با نکته‌ها و تمثیل‌های عرفانی است (تهران، ۱۳۶۵ش)؛ ''دیوان اشعار'' که به کوشش برات زنجانی به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۵۷ش)؛ ''منتخب مثنوی''؛ ''اجازه‌نامه'' که با ''دیوان'' او به چاپ رسیده است؛ ''شرح دو بیت از مثنوی'' (تهران، ۱۳۵۷ش).</p> | ||
<br><!--11344100--> | <br><!--11344100--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۲
اَسیریِ لاهیجی، محمد (لاهیجان ۸۳۳ـ شیراز ۹۱۲ق)
| محمد اسیری لاهیجی | |
|---|---|
| زادروز |
لاهیجان ۸۳۳ق |
| درگذشت | شیراز ۹۱۲ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | عارف |
| آثار | مفاتیح‌الاعجاز (بمبئی، ۱۳۱۲ق)؛ اسرارالشّهود (تهران، ۱۳۶۵ش)؛ دیوان اشعار (تهران، ۱۳۵۷ش)؛ منتخب مثنوی؛ اجازه‌نامه؛ شرح دو بیت از مثنوی (تهران، ۱۳۵۷ش) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
شاعر و عارف ایرانی. در ۸۴۹ ق به طریقت نوربخشیه پیوست و از مریدان سید محمد نوربخش (۷۹۵ـ۸۶۹ق) شد. خانقاهی به نام نوریه در شیراز برآورد. در ۸۸۲ق حج گزارد و در بازگشت یک سال در شهر زبید یمن ماند. شاه اسماعیل صفوی نزد او قرائت قرآن آموخت و بسیار او را نواخت. در آثارش تأثیر تصوف خراسان و عرفان ابن عربی مشهود است و اشعارش مضامین عرفانی و اخلاقی دارد. از آثارش: مفاتیح‌الاعجاز در شرح گلشن راز شبستری، که دوره‌ای کامل در بیان اصول عرفان است (بمبئی، ۱۳۱۲ق)؛ اسرارالشّهود که مثنوی‌ای در بحر رمل، با نکته‌ها و تمثیل‌های عرفانی است (تهران، ۱۳۶۵ش)؛ دیوان اشعار که به کوشش برات زنجانی به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۵۷ش)؛ منتخب مثنوی؛ اجازه‌نامه که با دیوان او به چاپ رسیده است؛ شرح دو بیت از مثنوی (تهران، ۱۳۵۷ش).