بقعه بی بی دختران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات اماکن5|نام=بقعۀ بی‌بی دختران|نام لاتین=|نام‌های دیگر=آرامگاه بی‌بی دختران|کشور=ایران|استان=فارس|موقعیت=غرب شیراز، محلۀ میدان شاه، نزدیک چهارراه مشیر|کاربري=آرامگاه|مشخصات معماری=ساختمان مکعبی‌شکل و سه‌طبقه با گنبد|سازنده=آبش خاتون (بانی)|زمان ساخت=دورۀ آل مظفر}} | {{الگو:جعبه اطلاعات اماکن5|نام=بقعۀ بی‌بی دختران|نام لاتین=|نام‌های دیگر=آرامگاه بی‌بی دختران|کشور=ایران|استان=فارس|موقعیت=غرب شیراز، محلۀ میدان شاه، نزدیک چهارراه مشیر|کاربري=آرامگاه|مشخصات معماری=ساختمان مکعبی‌شکل و سه‌طبقه با گنبد|سازنده=آبش خاتون (بانی)|زمان ساخت=دورۀ آل مظفر}} | ||
[[پرونده:12279700- 2.jpg|بندانگشتی|نمایی از آرامگاه و محوطۀ پیرامون آن]] | |||
بُقعۀ بی‌بی‌دختران <br> | |||
(یا: آرامگاه بی‌بی دختران) بنایی آرامگاهی در غرب [[شیراز، شهر|شیراز]] در محلۀ میدان شاه نزدیک چهارراه مشیر، مربوط به دورۀ آل مظفر. مقبرۀ ام عبدالله از اولاد [[فاطمه|حضرت فاطمه]] (س) است. در کنار او زنی که به سنگسار محکوم شد و توبه کرد، دفن شد و پس از او زن فقیر نیکوکاری که در آن‌جا به خدمت فقیران می‌پرداخت در کنار مزار آن دو به خاک سپرده شد و از آن پس مقبره تبرک یافت. در دورۀ [[آل مظفر]]، آبِش‌خاتون مادر [[شاه شجاع|شاه‌شجاع]] روی آن گنبد و در کنارش مدرسه‌ای احداث کرد. بعدها به محل دفن زنان خانواده‌های بزرگان و خاندان سلطنتی مانند تاجلو بیگم خواهر [[شاه طهماسب|شاه‌طهماسب صفوی اول]] تبدیل شد. بنای فعلی که متعلق به دورۀ زندیه است، در دورۀ پهلوی در صحن وسیع آن یک دبستان احداث شد. این بنا که در دورۀ معاصر چندین بار مرمت شده، در سال 1347ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۱
| بقعۀ بی‌بی دختران | |
|---|---|
| نام فارسی | بقعۀ بی‌بی دختران |
| کشور | ایران |
| استان | فارس |
| نام‌های دیگر | آرامگاه بی‌بی دختران |
| موقعیت | غرب شیراز، محلۀ میدان شاه، نزدیک چهارراه مشیر |
| کاربری | آرامگاه |
| مشخصات معماری | ساختمان مکعبی‌شکل و سه‌طبقه با گنبد |
| زمان ساخت | دورۀ آل مظفر |
| سازنده | آبش خاتون (بانی) |
بُقعۀ بی‌بی‌دختران
(یا: آرامگاه بی‌بی دختران) بنایی آرامگاهی در غرب شیراز در محلۀ میدان شاه نزدیک چهارراه مشیر، مربوط به دورۀ آل مظفر. مقبرۀ ام عبدالله از اولاد حضرت فاطمه (س) است. در کنار او زنی که به سنگسار محکوم شد و توبه کرد، دفن شد و پس از او زن فقیر نیکوکاری که در آن‌جا به خدمت فقیران می‌پرداخت در کنار مزار آن دو به خاک سپرده شد و از آن پس مقبره تبرک یافت. در دورۀ آل مظفر، آبِش‌خاتون مادر شاه‌شجاع روی آن گنبد و در کنارش مدرسه‌ای احداث کرد. بعدها به محل دفن زنان خانواده‌های بزرگان و خاندان سلطنتی مانند تاجلو بیگم خواهر شاه‌طهماسب صفوی اول تبدیل شد. بنای فعلی که متعلق به دورۀ زندیه است، در دورۀ پهلوی در صحن وسیع آن یک دبستان احداث شد. این بنا که در دورۀ معاصر چندین بار مرمت شده، در سال 1347ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مشخصات معماری
بقعه ساختمانی مکعبی‌شکل و سه‌طبقه است که طبقات آن مشتملند بر: زیرزمین چلیپاشکل که همۀ قبرها در آن قرار گرفته است؛ طبقۀ همکف که سنگ‌های معرف مدفونین بقعه در آن و اطراف ضریح نصب شده‌اند؛ در طبقۀ بالا چهار ایوان به صورت شاه‌نشین روی سر ورودی‌‌ها به فضای داخل باز می‌شوند. بقعه گنبد بلند و بدون تزئینی دارد و حیاط آن نیز دارای حوضی چهارگوشه در جلوی آرامگاه و دو باغچه در گوشه آن است.