فارابی، ابونصر محمد (فاراب ۲۵۷ـ دمشق ۳۳۸ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
فارابی، ابونصر محمد (فاراب ۲۵۷ـ دمشق ۳۳۸ق)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=ابونصر محمدفارابی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=معلم ثانی|لقب=|زادروز=فاراب ۲۵۷ق|تاریخ مرگ=دمشق ۳۳۸ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فیلسوف، منطقی، ریاضی‌دان|شغل و تخصص های دیگر=موسیقی‌دان|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=رسالةالحروف که به اقتفای متافیزیک ارسطو نگاشته شده؛ آراء اهل‌المدینة الفاضلة؛ السیاسة المدنیة؛ اغراض مابعدالطبیعه؛ تحصیل‌السعادة؛ التعلیقات؛ احصاء العلوم؛ الجمع بین رأیی الحکیمین (افلاطون و ارسطو)؛ الموسیقی‌الکبیر|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ریاضیات، موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}فارابی، ابونصر محمد (فاراب ۲۵۷ـ دمشق ۳۳۸ق)<br> | ||
[[پرونده: 33002400-1.jpg | بندانگشتی| | [[پرونده: 33002400-1.jpg | بندانگشتی|ابونصر محمد فارابی]](مشهور به: معلم ثانی) فیلسوف، منطقی، ریاضی‌دان و موسیقی‌دان ایرانی. پدر ایرانی‌الاصل فارابی از سرداران سپاه ترک بود که با زنی از ترکان ازدواج کرد. فارابی در زادگاهش به کسب علم پرداخت و گویا در حدود ۳۶سالگی محضر یوحنا بن حیلان، از مسیحیان نسطوری متمایل به فلسفۀ اسکندرانی، را در [[مرو، شهر|مرو]] درک کرد، سپس به [[بغداد]] و [[حران|حرّان]] رفت و نزد [[ابوبشر متی|ابوبشر متّی]] و ابوبکر بن سراج علوم عقلی و زبان عربی را فراگرفت. پس از این دوره به درنگ و تأملی سی‌ساله نشست و بسیاری از آثار خود را نگاشت. در ۳۳۰ق به دربار [[سیف الدوله حمدانی|سیف‌الدولۀ حمدانی]] در [[حلب، شهر (ایران)|حلب]] پیوست و مورد اِکرام او قرار گرفت، با‌این‌حال از شیوۀ زاهدانۀ خویش عدول نکرد. فارابی در مبانی فلسفی اگرچه فیلسوفی مشایی شناخته شده، در پاره‌ای از مباحث فلسفی معرفت‌شناسی و چگونگی عقول از مبانی نوافلاطونی و حتی از مبانی شرعی تأثیر پذیرفته، و از همین‌رو آرای نوی را در چگونگی پیوند دین و فلسفه ابراز داشته است. فارابی در مبانی منطقی برخلاف بسیاری از منطقیان با آسان‌نویسی و دقت نظر مبانی منطق ارسطویی را به‌رشتۀ تحریر درآورده و خود با امعان نظر در مباحث آن، به استوارساختن پیکرۀ آن پرداخته است. او برخلاف بسیاری از فلاسفه، در راستای حکمت عملی به تبیین بنیاد مدینۀ فاضله پرداخته و کمال انسان را به زندگی در مدینۀ فاضله دانسته است. در نظر او مدینۀ فاضله دربردارندۀ انسان‌هایی است که به سعادت خود می‌اندیشند و در پرتو کمال عقلی به تکمیل رفتار و کردار خود می‌پردازند؛ این مدینه به تَبَعِ تمام جوامع دارای رئیسی است با دوازده خصلت نیک: خوش‌فهمی، تیزهوشی، حافظۀ زیاد، خوش‌بیان، بزرگ طبع، با اراده، دوستدار علم و تربیت، دوستدار راستی، عدالت‌خواه و ظلم‌ستیز، کوچکی مال دنیا در نظرش، عدم میل به شهوات، عدم لجاجت. فارابی در همین راستا افزون بر تبیین اقسام مدینه‌ها با اغراض گوناگون، به نقد و بررسی آن‌ها می‌پردازد. فارابی از بنیانگذاران موسیقی علمی بوده و آثار مهمی در این زمینه تألیف کرده و خود نیز در موسیقی علمی تبحر داشته است. از فارابی افزون بر نگارش‌های بسیار مهمّش در فصول مختلف منطق (مشهور به منطقیات)، هجده رساله گزارش شده، همچون ''رسالةالحروف'' که به اقتفای ''متافیزیک'' ارسطو نگاشته شده؛ ''آراء اهل‌المدینة الفاضلة''؛ ''السیاسة المدنیة''؛ ''اغراض مابعدالطبیعه''؛ ''تحصیل‌السعادة''؛'' التعلیقات''؛ ''احصاء العلوم''؛'' الجمع بین رأیی الحکیمین'' (افلاطون و ارسطو)؛ ''الموسیقی‌الکبیر'' که مهم‌ترین کتاب موسیقی در جهان اسلام است. مجموعۀ آثار فارابی در ۱۶۳۸ در [[پاریس، شهر|پاریس]] به‌چاپ رسید. | ||
<br><!--33002400--> | <br><!--33002400--> | ||
[[رده:ریاضیات]] | [[رده:ریاضیات]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۷
| ابونصر محمدفارابی | |
|---|---|
| زادروز |
فاراب ۲۵۷ق |
| درگذشت | دمشق ۳۳۸ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فیلسوف، منطقی، ریاضی‌دان |
| شغل و تخصص های دیگر | موسیقی‌دان |
| آثار | رسالةالحروف که به اقتفای متافیزیک ارسطو نگاشته شده؛ آراء اهل‌المدینة الفاضلة؛ السیاسة المدنیة؛ اغراض مابعدالطبیعه؛ تحصیل‌السعادة؛ التعلیقات؛ احصاء العلوم؛ الجمع بین رأیی الحکیمین (افلاطون و ارسطو)؛ الموسیقی‌الکبیر |
| گروه مقاله | ریاضیات، موسیقی |
فارابی، ابونصر محمد (فاراب ۲۵۷ـ دمشق ۳۳۸ق)
(مشهور به: معلم ثانی) فیلسوف، منطقی، ریاضی‌دان و موسیقی‌دان ایرانی. پدر ایرانی‌الاصل فارابی از سرداران سپاه ترک بود که با زنی از ترکان ازدواج کرد. فارابی در زادگاهش به کسب علم پرداخت و گویا در حدود ۳۶سالگی محضر یوحنا بن حیلان، از مسیحیان نسطوری متمایل به فلسفۀ اسکندرانی، را در مرو درک کرد، سپس به بغداد و حرّان رفت و نزد ابوبشر متّی و ابوبکر بن سراج علوم عقلی و زبان عربی را فراگرفت. پس از این دوره به درنگ و تأملی سی‌ساله نشست و بسیاری از آثار خود را نگاشت. در ۳۳۰ق به دربار سیف‌الدولۀ حمدانی در حلب پیوست و مورد اِکرام او قرار گرفت، با‌این‌حال از شیوۀ زاهدانۀ خویش عدول نکرد. فارابی در مبانی فلسفی اگرچه فیلسوفی مشایی شناخته شده، در پاره‌ای از مباحث فلسفی معرفت‌شناسی و چگونگی عقول از مبانی نوافلاطونی و حتی از مبانی شرعی تأثیر پذیرفته، و از همین‌رو آرای نوی را در چگونگی پیوند دین و فلسفه ابراز داشته است. فارابی در مبانی منطقی برخلاف بسیاری از منطقیان با آسان‌نویسی و دقت نظر مبانی منطق ارسطویی را به‌رشتۀ تحریر درآورده و خود با امعان نظر در مباحث آن، به استوارساختن پیکرۀ آن پرداخته است. او برخلاف بسیاری از فلاسفه، در راستای حکمت عملی به تبیین بنیاد مدینۀ فاضله پرداخته و کمال انسان را به زندگی در مدینۀ فاضله دانسته است. در نظر او مدینۀ فاضله دربردارندۀ انسان‌هایی است که به سعادت خود می‌اندیشند و در پرتو کمال عقلی به تکمیل رفتار و کردار خود می‌پردازند؛ این مدینه به تَبَعِ تمام جوامع دارای رئیسی است با دوازده خصلت نیک: خوش‌فهمی، تیزهوشی، حافظۀ زیاد، خوش‌بیان، بزرگ طبع، با اراده، دوستدار علم و تربیت، دوستدار راستی، عدالت‌خواه و ظلم‌ستیز، کوچکی مال دنیا در نظرش، عدم میل به شهوات، عدم لجاجت. فارابی در همین راستا افزون بر تبیین اقسام مدینه‌ها با اغراض گوناگون، به نقد و بررسی آن‌ها می‌پردازد. فارابی از بنیانگذاران موسیقی علمی بوده و آثار مهمی در این زمینه تألیف کرده و خود نیز در موسیقی علمی تبحر داشته است. از فارابی افزون بر نگارش‌های بسیار مهمّش در فصول مختلف منطق (مشهور به منطقیات)، هجده رساله گزارش شده، همچون رسالةالحروف که به اقتفای متافیزیک ارسطو نگاشته شده؛ آراء اهل‌المدینة الفاضلة؛ السیاسة المدنیة؛ اغراض مابعدالطبیعه؛ تحصیل‌السعادة؛ التعلیقات؛ احصاء العلوم؛ الجمع بین رأیی الحکیمین (افلاطون و ارسطو)؛ الموسیقی‌الکبیر که مهم‌ترین کتاب موسیقی در جهان اسلام است. مجموعۀ آثار فارابی در ۱۶۳۸ در پاریس به‌چاپ رسید.