میرزا ابوالفتح خان دهقان سامانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
میرزا ابوالفتح خان دهقان سامانی | میرزا ابوالفتح خان دهقان سامانی (چهارمحال و بختیاری ۱۲۶۰ـ۱۳۲۶ق) | ||
(متخلص به | (نیز با نام: ابوالفتح خان دهقان سامانی اصفهانی، متخلص به دهقان و ملقب به سیف‌الشعراء) شاعر و ادیب بنام دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، فرزند بابا خان، از بزرگان و رؤسای [[سامان، شهر|شهر سامان]]، واقع در غرب اصفهان و شمال غربی چهارمحال و بختیاری. | ||
میرزا ابوالفتح خان تحصیلات اولیه را در مکتب خانه فرا گرفت. سپس برای ادامه تحصیل راهی اصفهان شد و | میرزا ابوالفتح خان تحصیلات اولیه را در مکتب خانه فرا گرفت. سپس برای ادامه تحصیل راهی اصفهان شد و آن‌جا علوم ادبی و دینی را فرا گرفت. او پس از تحصیلات ادبی و حکمی، به شاعری پرداخت. در شعر، دهقان تخلص می‌کرد که با پیشۀ او نیز هم‌خوانی داشت. بیشتر اشعارش به سبک خراسانی بوده، و دیوان اشعارش به ''شکرستان'' معروف است (تهران، ۱۳۲۴ق). مثنوی ''سلیمان و بلقیس'' او شامل 700 بیت، و مثنوی ''داوود و طالوت و جالوت'' وی مشتمل بر 650 بیت است. دهقان [[هزار و یک شب]] (یا: ''الف لیلة و لیلة'') را در ۵هزار بیت با نام ''هزاردستان،'' در بحر خفیف (بر وزن [[هفت پیکر]] [[نظامی گنجوی، ابومحمد الیاس (گنجه ح ۵۳۵ـ۶۱۴ق)|نظامی]]) به نظم فارسی درآورد (تهران، ۱۳۱۳ق). ''باستان‌نامه'' عنوان اثر دیگر اوست. | ||
میرزا ابوالفتح خان دهقان در 1326ق درگذشت و در سامان، در محلی که اشعارش را می‌سرود، معروف به "ایوان کیف دربند"، در مقبره‌الشعرای ایوان کیف سامان، به خاک سپرده شد. | میرزا ابوالفتح خان دهقان در 1326ق درگذشت و در سامان، در محلی که اشعارش را می‌سرود، معروف به "ایوان کیف دربند"، در مقبره‌الشعرای ایوان کیف سامان، به خاک سپرده شد. | ||
<br /> | <br /> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:دوره قاجار]] | [[رده:دوره قاجار]] | ||
نسخهٔ ۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۳
میرزا ابوالفتح خان دهقان سامانی (چهارمحال و بختیاری ۱۲۶۰ـ۱۳۲۶ق)
(نیز با نام: ابوالفتح خان دهقان سامانی اصفهانی، متخلص به دهقان و ملقب به سیف‌الشعراء) شاعر و ادیب بنام دورۀ قاجار، فرزند بابا خان، از بزرگان و رؤسای شهر سامان، واقع در غرب اصفهان و شمال غربی چهارمحال و بختیاری.
میرزا ابوالفتح خان تحصیلات اولیه را در مکتب خانه فرا گرفت. سپس برای ادامه تحصیل راهی اصفهان شد و آن‌جا علوم ادبی و دینی را فرا گرفت. او پس از تحصیلات ادبی و حکمی، به شاعری پرداخت. در شعر، دهقان تخلص می‌کرد که با پیشۀ او نیز هم‌خوانی داشت. بیشتر اشعارش به سبک خراسانی بوده، و دیوان اشعارش به شکرستان معروف است (تهران، ۱۳۲۴ق). مثنوی سلیمان و بلقیس او شامل 700 بیت، و مثنوی داوود و طالوت و جالوت وی مشتمل بر 650 بیت است. دهقان هزار و یک شب (یا: الف لیلة و لیلة) را در ۵هزار بیت با نام هزاردستان، در بحر خفیف (بر وزن هفت پیکر نظامی) به نظم فارسی درآورد (تهران، ۱۳۱۳ق). باستان‌نامه عنوان اثر دیگر اوست.
میرزا ابوالفتح خان دهقان در 1326ق درگذشت و در سامان، در محلی که اشعارش را می‌سرود، معروف به "ایوان کیف دربند"، در مقبره‌الشعرای ایوان کیف سامان، به خاک سپرده شد.