میشل پیکولی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2042166076.jpg|جایگزین=میشل پیوکولی|بندانگشتی|میشل پیوکولی]] | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =میشل پیکولی | |||
|نام =Michel Piccoli | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=پاریس 27 دسامبر 1925م | |||
|تاریخ مرگ=فرانسه 12 مه 2020م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=فرانسوی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل=مدرسۀ بازیگری | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات =جایزۀ بهترین بازیگر از جشنوارۀ کن (1980)؛ خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد از جشنوارۀ برلین (1981). | |||
|آثار =کن‌کن فرانسوی؛ مانورهای بزرگ؛ مرگ در باغ؛ تحقیر؛ خاطرات یک کلفت؛ حادثه‌ای در ترن؛ آیا پاریس در حال سوختن است؟؛ | |||
توپاز؛ جذابیت پنهان بورژوازی؛ عروسی در خون؛ شبح آزادی؛ جهش در تاریکی؛ یک ماجرای عجیب | |||
|خویشاوندان سرشناس =ژولیت گرکو (همسر) | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}}[[پرونده:2042166076.jpg|جایگزین=میشل پیوکولی|بندانگشتی|میشل پیوکولی]] | |||
میشل پیکولی (پاریس 27 دسامبر 1925- فرانسه 12 مه 2020م) (Michel Piccoli) | میشل پیکولی (پاریس 27 دسامبر 1925- فرانسه 12 مه 2020م) (Michel Piccoli) | ||
(نام کامل: ژاک دانیل میشل پیکولی<ref>Jacques Daniel Michel Piccoli</ref>) بازیگر برجستۀ سینما و تئاتر فرانسه. از پدر و مادری اهل موسیقی به دنیا آمد. پدرش ویلون‌نوازی ایتالیایی و مادرش پیانیستی فرانسوی بود. میشل پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در مدرسۀ بازیگری تحصیل کرد، از سال ۱۹۴5م وارد سینما شد و تا سال‌ها نقش‌های دوم را به عهده می‌گرفت. در دهۀ ۱۹۵۰ در پاریس به عنوان بازیگر سرشناس تئاتر، هم در اجراهای کلاسیک و هم در آثار نوگرایانه و متونی از [[سامویل بکت|ساموئل بکت]] و [[اوژن یونسکو]] ظاهر شد. در دهۀ ۱۹۶۰ به عنوان یکی از بازیگران سرشناس نقش‌های اصلی در سینمای اروپا به شهرت رسید. با بسیاری از فیلمسازان بزرگ (از جمله [[لوییس بونویل (۱۹۰۰ـ۱۹۸۳)|لوییس بونوئل]] در شش فیلم، [[کلود شابرول]]، [[گدار، ژان ـ لوک (۱۹۳۰)|ژان لوک گدار]]، [[آلفرد هیچکاک|آلفرد هیچکاک،]] [[ژان رنوار]] و ژاک ریوت<ref>Jacques Rivett</ref>) همکاری کرد. همسر دومش، [[ژولیت گرکو]] (از ۱۹۶۶ - ۱۹۷۷)، خواننده و بازیگر مشهور فرانسوی بود. پیکولی براثر سکتۀ قلبی درگذشت. | (نام کامل: ژاک دانیل میشل پیکولی<ref>Jacques Daniel Michel Piccoli</ref>) بازیگر برجستۀ سینما و تئاتر فرانسه. از پدر و مادری اهل موسیقی به دنیا آمد. پدرش ویلون‌نوازی ایتالیایی و مادرش پیانیستی فرانسوی بود. میشل پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در مدرسۀ بازیگری تحصیل کرد، از سال ۱۹۴5م وارد سینما شد و تا سال‌ها نقش‌های دوم را به عهده می‌گرفت. در دهۀ ۱۹۵۰ در پاریس به عنوان بازیگر سرشناس تئاتر، هم در اجراهای کلاسیک و هم در آثار نوگرایانه و متونی از [[سامویل بکت|ساموئل بکت]] و [[اوژن یونسکو]] ظاهر شد. در دهۀ ۱۹۶۰ به عنوان یکی از بازیگران سرشناس نقش‌های اصلی در سینمای اروپا به شهرت رسید. با بسیاری از فیلمسازان بزرگ (از جمله [[لوییس بونویل (۱۹۰۰ـ۱۹۸۳)|لوییس بونوئل]] در شش فیلم، [[کلود شابرول]]، [[گدار، ژان ـ لوک (۱۹۳۰)|ژان لوک گدار]]، [[آلفرد هیچکاک|آلفرد هیچکاک،]] [[ژان رنوار]] و ژاک ریوت<ref>Jacques Rivett</ref>) همکاری کرد. همسر دومش، [[ژولیت گرکو]] (از ۱۹۶۶ - ۱۹۷۷)، خواننده و بازیگر مشهور فرانسوی بود. پیکولی براثر سکتۀ قلبی درگذشت. | ||
پیکولی برای ''جهش در تاریکی'' برندهٔ جایزه بهترین بازیگر از جشنواره کن (1980) و برای ''یک ماجرای عجیب''<ref>''Strange Affair''</ref> از جشنواره برلین (به طور مشترک) برندۀ جایزۀ خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد شد. | پیکولی برای ''جهش در تاریکی'' برندهٔ جایزه بهترین بازیگر از جشنواره کن (1980) و برای ''یک ماجرای عجیب''<ref>''Strange Affair''</ref> از جشنواره برلین (به طور مشترک) برندۀ جایزۀ خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد شد (1981). | ||
پیکولی، طی 70سال فعالیت بازیگری در سینما و تلویزیون (از سال ۱۹۴۵ تا ۲۰۱۵)، در بیش‌تر از دویست فیلم بازی کرده که در اغلب آنها، چه در نقش اول و چه در نقش دوم، پرتوان و به‌یادماندنی بوده است؛ اگرچه هیچ‌وقت تبدیل به ستاره نشد. او که هم چهره و هم رفتارش سرد و نچسب جلوه می‌کند، بر پرده عالی می‌نماید. از جمله در نقش نویسندۀ روشنفکر و ناراحت ''تحقیر''<ref>''Le Mépris''</ref> (گدار- 1963) همان‌قدر درخشان است که در نقش گنگستر ''دیلینجر مرده است''<ref>''Dillinger è morto''</ref> (مارکو فرری- 1969). به‌جز این، به خاطر حضورش در فیلم‌های بونوئل شهرت دارد و از جمله می‌توان به نقش «هانری هوسون» در بل دوژور<ref>''Belle de jour''</ref> و یا «مارکیز» ''راه شیری''<ref>''La Voie lactée''</ref> اشاره کرد. پیکولی در هر نقشی چه روشنفکر، چه شکم‌پرست، چه رمانتیک، چه مرد حسود و عاشق، چه مرد مهربان، چه بدبین و... راحت بازی می‌کند. او شخصیت سینمای خاص خود را داشت. | پیکولی، طی 70سال فعالیت بازیگری در سینما و تلویزیون (از سال ۱۹۴۵ تا ۲۰۱۵)، در بیش‌تر از دویست فیلم بازی کرده که در اغلب آنها، چه در نقش اول و چه در نقش دوم، پرتوان و به‌یادماندنی بوده است؛ اگرچه هیچ‌وقت تبدیل به ستاره نشد. او که هم چهره و هم رفتارش سرد و نچسب جلوه می‌کند، بر پرده عالی می‌نماید. از جمله در نقش نویسندۀ روشنفکر و ناراحت ''تحقیر''<ref>''Le Mépris''</ref> (گدار- 1963) همان‌قدر درخشان است که در نقش گنگستر ''دیلینجر مرده است''<ref>''Dillinger è morto''</ref> (مارکو فرری- 1969). به‌جز این، به خاطر حضورش در فیلم‌های بونوئل شهرت دارد و از جمله می‌توان به نقش «هانری هوسون» در بل دوژور<ref>''Belle de jour''</ref> و یا «مارکیز» ''راه شیری''<ref>''La Voie lactée''</ref> اشاره کرد. پیکولی در هر نقشی چه روشنفکر، چه شکم‌پرست، چه رمانتیک، چه مرد حسود و عاشق، چه مرد مهربان، چه بدبین و... راحت بازی می‌کند. او شخصیت سینمای خاص خود را داشت. | ||
نسخهٔ ۲ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۴
| میشل پیکولی Michel Piccoli | |
|---|---|
| زادروز |
پاریس 27 دسامبر 1925م |
| درگذشت | فرانسه 12 مه 2020م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرسۀ بازیگری |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار |
کن‌کن فرانسوی؛ مانورهای بزرگ؛ مرگ در باغ؛ تحقیر؛ خاطرات یک کلفت؛ حادثه‌ای در ترن؛ آیا پاریس در حال سوختن است؟؛ توپاز؛ جذابیت پنهان بورژوازی؛ عروسی در خون؛ شبح آزادی؛ جهش در تاریکی؛ یک ماجرای عجیب |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | ژولیت گرکو (همسر) |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ بهترین بازیگر از جشنوارۀ کن (1980)؛ خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد از جشنوارۀ برلین (1981). |
میشل پیکولی (پاریس 27 دسامبر 1925- فرانسه 12 مه 2020م) (Michel Piccoli)
(نام کامل: ژاک دانیل میشل پیکولی[۱]) بازیگر برجستۀ سینما و تئاتر فرانسه. از پدر و مادری اهل موسیقی به دنیا آمد. پدرش ویلون‌نوازی ایتالیایی و مادرش پیانیستی فرانسوی بود. میشل پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در مدرسۀ بازیگری تحصیل کرد، از سال ۱۹۴5م وارد سینما شد و تا سال‌ها نقش‌های دوم را به عهده می‌گرفت. در دهۀ ۱۹۵۰ در پاریس به عنوان بازیگر سرشناس تئاتر، هم در اجراهای کلاسیک و هم در آثار نوگرایانه و متونی از ساموئل بکت و اوژن یونسکو ظاهر شد. در دهۀ ۱۹۶۰ به عنوان یکی از بازیگران سرشناس نقش‌های اصلی در سینمای اروپا به شهرت رسید. با بسیاری از فیلمسازان بزرگ (از جمله لوییس بونوئل در شش فیلم، کلود شابرول، ژان لوک گدار، آلفرد هیچکاک، ژان رنوار و ژاک ریوت[۲]) همکاری کرد. همسر دومش، ژولیت گرکو (از ۱۹۶۶ - ۱۹۷۷)، خواننده و بازیگر مشهور فرانسوی بود. پیکولی براثر سکتۀ قلبی درگذشت.
پیکولی برای جهش در تاریکی برندهٔ جایزه بهترین بازیگر از جشنواره کن (1980) و برای یک ماجرای عجیب[۳] از جشنواره برلین (به طور مشترک) برندۀ جایزۀ خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد شد (1981).
پیکولی، طی 70سال فعالیت بازیگری در سینما و تلویزیون (از سال ۱۹۴۵ تا ۲۰۱۵)، در بیش‌تر از دویست فیلم بازی کرده که در اغلب آنها، چه در نقش اول و چه در نقش دوم، پرتوان و به‌یادماندنی بوده است؛ اگرچه هیچ‌وقت تبدیل به ستاره نشد. او که هم چهره و هم رفتارش سرد و نچسب جلوه می‌کند، بر پرده عالی می‌نماید. از جمله در نقش نویسندۀ روشنفکر و ناراحت تحقیر[۴] (گدار- 1963) همان‌قدر درخشان است که در نقش گنگستر دیلینجر مرده است[۵] (مارکو فرری- 1969). به‌جز این، به خاطر حضورش در فیلم‌های بونوئل شهرت دارد و از جمله می‌توان به نقش «هانری هوسون» در بل دوژور[۶] و یا «مارکیز» راه شیری[۷] اشاره کرد. پیکولی در هر نقشی چه روشنفکر، چه شکم‌پرست، چه رمانتیک، چه مرد حسود و عاشق، چه مرد مهربان، چه بدبین و... راحت بازی می‌کند. او شخصیت سینمای خاص خود را داشت.
برخی از آثار سینمایی
- کن‌کن فرانسوی (ژان رنوار- 1954)
- مانورهای بزرگ (رنه کلر- ۱۹۵۵)
- مرگ در باغ (لوییس بونوئل- ۱۹۵۶)
- بدرود فیلیپین (ژاک روزیه[۸]- ۱۹۶۲)
- تحقیر (گدار- ۱۹۶۳)
- خاطرات یک کلفت (لوییس بونوئل- ۱۹۶۴)
- حادثه‌ای در ترن (کوستا گاوراس- ۱۹۶۵)
- آیا پاریس در حال سوختن است؟ (رنه کلمان[۹]- ۱۹۶۶)
- زیبای روز/ بل دوژور (لوییس بونوئل- ۱۹۶۷)
- دیلینجر مرده است (مارکو فرری[۱۰]- ۱۹۶۹)
- راه شیری (لوییس بونوئل- ۱۹۶۹)
- توپاز (آلفرد هیچکاک- ۱۹۶۹)
- جذابیت پنهان بورژوازی (لوییس بونوئل- ۱۹۷۲)
- عروسی در خون (کلود شابرول- ۱۹۷۳)
- شبح آزادی (لوییس بونوئل- ۱۹۷۴)
- جهش در تاریکی (مارکو بلوکیو[۱۱]- ۱۹۸۰)
- یک ماجرای عجیب (پیر گرانیه-دفر[۱۲]- 1981)
- اتاقی در شهر (ژاک دمی[۱۳]- ۱۹۸۲)
- مرگ در باغ فرانسوی (میشل دوویل[۱۴]- ۱۹۸۵)
- وداع بناپارت (یوسف شاهین- ۱۹۸۵)
- مزاحم زیبا (ژاک ریوت- ۱۹۹۱)
- مهاجر (یوسف شاهین- ۱۹۹۴)
- صد و یک شب (آنیس واردا- ۱۹۹۵)
- جشن (مانوئل دی الیویرا[۱۵]- ۱۹۹۶)
- بازیگران (برتران بلیه[۱۶]- ۲۰۰۰)
- به تبر دست نزن (ژاک ریوت- ۲۰۰۷)
- در جنگ (برتران بونولو[۱۷]- ۲۰۰۸)
- غبار زمان (تئو آنگلوپولوس[۱۸]- ۲۰۰۹)
- خطوط ولینگتون ( والریا سارمینتو[۱۹]- ۲۰۱۲)
- ↑ Jacques Daniel Michel Piccoli
- ↑ Jacques Rivett
- ↑ Strange Affair
- ↑ Le Mépris
- ↑ Dillinger è morto
- ↑ Belle de jour
- ↑ La Voie lactée
- ↑ Jacques Rozier
- ↑ René Clément
- ↑ Marco Ferreri
- ↑ Marco Bellocchio
- ↑ Pierre Granier-Deferre
- ↑ Jacques Demy
- ↑ Michel Deville
- ↑ Manoel de Oliveira
- ↑ Bertrand Blier
- ↑ Bertrand Bonello
- ↑ Theo Angelopoulos
- ↑ Valeria Sarmiento