چلیابینسک، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| | ||
مرکز اداری، اقتصادی و فرهنگی استان (ناحیۀ) [[چلیابینسک|چِلْیابینسک]]، در فدراسیون [[روسیه]]<ref>Russian Federation</ref>، به فاصلۀ ۲۴۰کیلومتری جنوب [[یکاترینبورگ|یِکاترینبورگ]]<ref>Yekaterinburg </ref>، در ساحل رود میاس<ref>Miass River</ref>. ۱,۰۸۰,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۶). مرکز بزرگ صنعتی اورال<ref>Urals</ref> و مرکز مهم خطوط راه‌آهن است. صنایع اصلی و مهم آن عبارت‌اند از مهندسی (شامل ساخت ماشین‌آلات) و تولید فولاد، آهن، آلومینیوم و گدازش روی. نیروگاه بزرگی نیز در نزدیکی آن احداث شده است. حوضۀ<ref>basin</ref> مهم زغال‌سنگ چلیابینسک (که از ۱۹۰۶ بهره‌برداری از آن آغاز شد). پس‌مانده‌های کارخانۀ [[پلوتونیوم]]<ref>plutonium</ref> شهر، آن را به مکانی با بیشترین میزان رادیواکتیو در جهان تبدیل کرده است. چلیابینسک، روستای سابق تاتارنشین، در ۱۷۳۶ به قلعه‌ای قزاق‌نشین<ref>Cossack</ref> تبدیل شد. احداث [[راه آهن سراسری سیبری|راه‌آهن سراسری سیبری]]<ref>Trans-Siberian Railway</ref>، که در ۱۸۸۶ از این‌جا آغاز شد، اهمیت تجاری شهر را آشکار کرد. نخستین کارخانه‌های آردسازی و تعمیرگاه لوکوموتیو در این زمان در اطراف شهر ساخته شدند و چلیابینسک جانشین تیومن<ref>Tyumen</ref> به‌منزلۀ دروازۀ سیبری<ref>Gateway to Siberia</ref> برای صادرات و واردات کالا و مهاجرت شد. توسعۀ صنعتی طبق برنامۀ پنج‌سالۀ استالین<ref>Stalin’s Five-Year Plans</ref> در دهۀ ۱۹۳۰ و جابه‌جایی کارخانه‌ها در جریان [[جنگ جهانی دوم]] سبب رشد بیشتر شهر شد.<br/> <!--17044100--> | مرکز اداری، اقتصادی و فرهنگی استان (ناحیۀ) [[چلیابینسک|چِلْیابینسک]]، در فدراسیون [[روسیه]]<ref>Russian Federation</ref>، به فاصلۀ ۲۴۰کیلومتری جنوب [[یکاترینبورگ|یِکاترینبورگ]]<ref>Yekaterinburg </ref>، در ساحل رود میاس<ref>Miass River</ref>. ۱,۰۸۰,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۶). مرکز بزرگ صنعتی اورال<ref>Urals</ref> و مرکز مهم خطوط راه‌آهن است. صنایع اصلی و مهم آن عبارت‌اند از مهندسی (شامل ساخت ماشین‌آلات) و تولید فولاد، آهن، آلومینیوم و گدازش روی. نیروگاه بزرگی نیز در نزدیکی آن احداث شده است. حوضۀ<ref>basin</ref> مهم زغال‌سنگ چلیابینسک (که از ۱۹۰۶ بهره‌برداری از آن آغاز شد). پس‌مانده‌های کارخانۀ [[پلوتونیوم]]<ref>plutonium</ref> شهر، آن را به مکانی با بیشترین میزان رادیواکتیو در جهان تبدیل کرده است. چلیابینسک، روستای سابق تاتارنشین، در ۱۷۳۶ به قلعه‌ای قزاق‌نشین<ref>Cossack</ref> تبدیل شد. احداث [[راه آهن سراسری سیبری|راه‌آهن سراسری سیبری]]<ref>Trans-Siberian Railway</ref>، که در ۱۸۸۶ از این‌جا آغاز شد، اهمیت تجاری شهر را آشکار کرد. نخستین کارخانه‌های آردسازی و تعمیرگاه لوکوموتیو در این زمان در اطراف شهر ساخته شدند و چلیابینسک جانشین [[تیومن، شهر|تیومن]]<ref>Tyumen</ref> به‌منزلۀ دروازۀ سیبری<ref>Gateway to Siberia</ref> برای صادرات و واردات کالا و مهاجرت شد. توسعۀ صنعتی طبق برنامۀ پنج‌سالۀ استالین<ref>Stalin’s Five-Year Plans</ref> در دهۀ ۱۹۳۰ و جابه‌جایی کارخانه‌ها در جریان [[جنگ جهانی دوم]] سبب رشد بیشتر شهر شد.<br/> <!--17044100--> | ||
| | ||
نسخهٔ ۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۴
چِلْیابینسْک، شهر (Chelyabinsk)
مرکز اداری، اقتصادی و فرهنگی استان (ناحیۀ) چِلْیابینسک، در فدراسیون روسیه[۱]، به فاصلۀ ۲۴۰کیلومتری جنوب یِکاترینبورگ[۲]، در ساحل رود میاس[۳]. ۱,۰۸۰,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۶). مرکز بزرگ صنعتی اورال[۴] و مرکز مهم خطوط راه‌آهن است. صنایع اصلی و مهم آن عبارت‌اند از مهندسی (شامل ساخت ماشین‌آلات) و تولید فولاد، آهن، آلومینیوم و گدازش روی. نیروگاه بزرگی نیز در نزدیکی آن احداث شده است. حوضۀ[۵] مهم زغال‌سنگ چلیابینسک (که از ۱۹۰۶ بهره‌برداری از آن آغاز شد). پس‌مانده‌های کارخانۀ پلوتونیوم[۶] شهر، آن را به مکانی با بیشترین میزان رادیواکتیو در جهان تبدیل کرده است. چلیابینسک، روستای سابق تاتارنشین، در ۱۷۳۶ به قلعه‌ای قزاق‌نشین[۷] تبدیل شد. احداث راه‌آهن سراسری سیبری[۸]، که در ۱۸۸۶ از این‌جا آغاز شد، اهمیت تجاری شهر را آشکار کرد. نخستین کارخانه‌های آردسازی و تعمیرگاه لوکوموتیو در این زمان در اطراف شهر ساخته شدند و چلیابینسک جانشین تیومن[۹] به‌منزلۀ دروازۀ سیبری[۱۰] برای صادرات و واردات کالا و مهاجرت شد. توسعۀ صنعتی طبق برنامۀ پنج‌سالۀ استالین[۱۱] در دهۀ ۱۹۳۰ و جابه‌جایی کارخانه‌ها در جریان جنگ جهانی دوم سبب رشد بیشتر شهر شد.