ژیونو، ژان (۱۸۹۵ـ۱۹۷۰): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۴۶

ژیونو، ژان (۱۸۹۵ـ۱۹۷۰)(Giono, Jean)

رمان‌نویس و فیلمنامه‌نویس فرانسوی. داستان‌های او عمدتاً در پرووانس^[۱] اتفاق می‌افتند، جایی که ژیونو بیشتر عمر خود را در آن گذراند. در خانواده‌ای کم‌بضاعت متولد شد. پدرش کفاش و مادرش رخت‌شوی بود و ژیونو در شانزده سالگی برای امرار معاش و کمک به خانواده مجبور به ترک تحصیل شد؛ اگرچه خواندن آثار کلاسیک را حریصانه ادامه داد و بعدها نیز از هومر و ویرژیل بیشترین تاثیر را گرفت. شادی‌ام جاودان باد^[۲] (۱۹۳۵) حمله‌ای است بر زندگی شهری که در آن از بازگشت به زندگی روستایی حمایت می‌کند. در ۱۹۵۶ دفاعیه‌ای را از گاستون دُمینیسی^[۳] چاپ کرد که گفته می‌شد خانواده‌ای انگلیسی را در تعطیلات کشته است. ژیونو بر این عقیده بود که کشاورز پیر نمونه‌ای از سوء‌تفاهم میان مردم شهر و روستا است. ازجمله رمان‌های متعدد اوست: سه‌‌گانۀ پان^[۴] (۱۹۲۸ـ۱۹۳۰)؛ رمۀ بزرگ^[۵] (۱۹۳۱) که دربارۀ تجربه‌های جنگی اوست؛ آواز جهان^[۶] (۱۹۳۴)، افسر سواره‌نظام بر بام^[۷] (۱۹۵۱)، و خوشبختی دیوانه‌وار^[۸] (۱۹۵۷).

↑ Provence
↑ Que ma Joie demeure/Joy of Man’s Desiring
↑ Gaston Dominici
↑ Pan
↑ Le Grand troupeau
↑ Le Chant du monde
↑ Le Hussard sur le toit
↑ Le Bonheur fou

[1] Provence

[2] Que ma Joie demeure/Joy of Man’s Desiring

[3] Gaston Dominici

[4] Pan

[5] Le Grand troupeau

[6] Le Chant du monde

[7] Le Hussard sur le toit

[8] Le Bonheur fou

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 [[File:24022100.jpg|thumb|ژيونو، ژان]]
-رمــان‌نــویس و فیلمنامه‌نویس فرانـسوی. داستان‌های او عمدتاً در پرووانس<ref>Provence</ref>&nbsp;اتفاق می‌افتند، جایی که ژیونو بیشتر عمر خود را در آن گذراند. در خانواده‌ای کم‌بضاعت متولد شد. پدرش کفاش و مادرش رخت‌شوی بود و ژیونو در شانزده سالگی برای امرار معاش و کمک به خانواده مجبور به ترک تحصیل شد؛ اگرچه خواندن آثار کلاسیک را حریصانه ادامه داد و بعدها نیز از [[هومر]] و [[ویرژیل]] بیشترین تاثیر را گرفت. ''شادی‌ام جاودان باد<ref>''Que ma Joie demeure/Joy of Man’s Desiring''</ref>''&nbsp;(۱۹۳۵) حمله‌ای است بر زندگی شهری که در آن از بازگشت به زندگی روستایی حمایت می‌کند. در ۱۹۵۶ دفاعیه‌ای را از گاستون دُمینیسی<ref>Gaston Dominici</ref>&nbsp;چاپ کرد که گفته می‌شد خانواده‌ای انگلیسی را در تعطیلات کشته است. ژیونو بر این عقیده بود که کشاورز پیر نمونه‌ای از سوء‌تفاهم میان مردم شهر و روستا است. ازجمله رمان‌های متعدد اوست: سه‌‌گانۀ ''پان<ref>''Pan'' </ref>''&nbsp;(۱۹۲۸ـ۱۹۳۰)؛ ''رمۀ بزرگ<ref>''Le Grand troupeau''</ref>''&nbsp;(۱۹۳۱) که دربارۀ تجربه‌های جنگی اوست؛ ''آواز جهان<ref>''Le Chant du monde''</ref>''&nbsp;(۱۹۳۴)، ''افسر سواره‌نظام بر بام<ref>''Le Hussard sur le toit''</ref>''&nbsp;(۱۹۵۱)، و ''خوشبختی دیوانه‌وار<ref>''Le Bonheur fou''</ref>''&nbsp;(۱۹۵۷).
+رمان‌نویس و فیلمنامه‌نویس فرانسوی. داستان‌های او عمدتاً در پرووانس<ref>Provence</ref> اتفاق می‌افتند، جایی که ژیونو بیشتر عمر خود را در آن گذراند. در خانواده‌ای کم‌بضاعت متولد شد. پدرش کفاش و مادرش رخت‌شوی بود و ژیونو در شانزده سالگی برای امرار معاش و کمک به خانواده مجبور به ترک تحصیل شد؛ اگرچه خواندن آثار کلاسیک را حریصانه ادامه داد و بعدها نیز از [[هومر]] و [[ویرژیل]] بیشترین تاثیر را گرفت. ''شادی‌ام جاودان باد<ref>''Que ma Joie demeure/Joy of Man’s Desiring''</ref>'' (۱۹۳۵) حمله‌ای است بر زندگی شهری که در آن از بازگشت به زندگی روستایی حمایت می‌کند. در ۱۹۵۶ دفاعیه‌ای را از گاستون دُمینیسی<ref>Gaston Dominici</ref> چاپ کرد که گفته می‌شد خانواده‌ای انگلیسی را در تعطیلات کشته است. ژیونو بر این عقیده بود که کشاورز پیر نمونه‌ای از سوء‌تفاهم میان مردم شهر و روستا است. ازجمله رمان‌های متعدد اوست: سه‌‌گانۀ ''پان<ref>''Pan'' </ref>'' (۱۹۲۸ـ۱۹۳۰)؛ ''رمۀ بزرگ<ref>''Le Grand troupeau''</ref>'' (۱۹۳۱) که دربارۀ تجربه‌های جنگی اوست؛ ''آواز جهان<ref>''Le Chant du monde''</ref>'' (۱۹۳۴)، ''افسر سواره‌نظام بر بام<ref>''Le Hussard sur le toit''</ref>'' (۱۹۵۱)، و ''خوشبختی دیوانه‌وار<ref>''Le Bonheur fou''</ref>'' (۱۹۵۷).
-&nbsp;
 ----