ابراهیمیان

ابراهیمیان
اعضای دو فرقۀ مذهبی جداگانه در بوهم و سوریه. ابراهیمیان بوهِمی موحدانی بودند که خود را متدین به دین اصیل ابراهیم می‌دانستند، به تثلیث اعتقاد نداشتند، از کتاب مقدس فقط ده فرمان و دعای ربانی را می‌پذیرفتند، و پیرو یان هوس اصلاح‌طلب بودند. در ۱۷۸۳ امپراتور یوزف دوم آنان را به ترانسیلوانی تبعید کرد. ابراهیمیان سوری فرقه‌ای از بدعتگرایان در قرن ۹‌م بودند. آنان را هم‌پیمانان بَیالقه/پاولیسین‌ها می‌دانستند که الوهیت مسیح را انکار می‌کردند. ابراهیم یا آبراهامِ انطاکیه بنیادگذار این فرقه بود.

---