اخترشناسی راداری
اخترشناسی راداری (radar astronomy)
ارسال امواج رادیویی به اجرام منظومۀ خورشیدی[۱]، و دریافت و تجزیه‌وتحلیل «پژواک[۲]» آن‌ها. تماس راداری با ماه نخستین‌بار در ۱۹۴۵، و تماس با زهره[۳] در ۱۹۶۱ عملی شد. با تعیین مدت زمان حرکت بازتاب‌های رادیویی[۴] تعیین دقیق فواصل اجسام ممکن می‌شود. تجزیه‌وتحلیل باریکۀ[۵] بازتابیده، تناوب چرخش جسم را نشان می‌دهد و نقشه‌برداری از سطح آن را امکان‌پذیر می‌کند. دوره‌های چرخش زهره و عُطارِد[۶] نخستین‌بار با رادار محاسبه شد. نقشه‌های راداری زهره نخستین‌بار با رادارهای مستقر در زمین، و سپس با سفینه‌های فضایی مدارپیما به دست آمد.