اخطل، غیاث بن غوث (ح ۲۰ـ ح ۹۲ق)

اَخطَل، غیاث بن غوث (ح ۲۰ـ ح ۹۲ق)

از بزرگ‌ترین شاعران عهد امویان. از قبیلۀ مسیحی تغلب، مهم‌ترین شاعر دربار عبدالملک، هجوگو و باده‌گسار، و در جوانی مصاحب و هم‌پیالۀ یزید اول بود. خمریاتش بسیار مشهور است. بیشتر اشعارش در مدح مِی و بنی‌امیه، به ویژه یزید، بود. درون‌مایه‌های عصر جاهلی در شعرش فراوان است. مدیحه‌های اخطل و معاصرانش، ازجمله فرزدق و جریر، الگوی کلاسیک شاعران دوره‌‌های بعدی شد.